30 Ιουν 2009

Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, Η Θεάρεστη αντίδραση κατά της πλάνης του Οικουμενισμού.


Εν Αγίω Όρει τη 23η Ιανουαρίου 1969

Σεβαστέ Πάτερ Χαράλαμπε,
Μετά λύπης μου, από όσους φιλενωτικούς έχω γνωρίσει, δεν είδα να έχουν ούτε ψύχα πνευματική ούτε φλοιό. Ξέρουν όμως να ομιλούν για αγάπη και ενότητα, ενώ οι ίδιοι δεν είναι ενωμένοι με τον Θεόν, διότι δεν Τον έχουν αγαπήσει.Θα ήθελα να παρακαλέσω θερμά όλους τούς φιλενωτικούς αδελφούς μας:
Επειδή το θέμα τής ενώσεως των Εκκλησιών είναι κάτι το πνευματικόν -και ανάγκην έχουμε πνευματικής αγάπης- ας το αφήσουμε σε αυτούς, πού αγαπήσανε πολύ τον Θεόν και είναι θεολόγοι σαν τούς Πατέρας τής Εκκλησίας και όχι νομολόγοι, πού προσφέρανε και προσφέρουν ολόκληρο τον εαυτόν τους εις την διακονίαν τής Εκκλησίας (αντί μεγάλης λαμπάδας) τούς οποίους άναψε το πυρ τής αγάπης τού Θεού και όχι ο αναπτήρας τού νεωκόρου.
Άς γνωρίζωμεν, ότι δεν υπάρχουν μόνον φυσικοί νόμοι αλλά καί πνευματικοί. Επομένως, η μέλλουσα οργή τού Θεού δεν μπορεί ν’ αντιμετωπισθή με συνεταιρισμόν αμαρτωλών (διότι διπλή οργή θα λάβωμε), αλλά με μετάνοιαν και τήρησιν των εντολών τού Κυρίου.6 (σελ. 19, 20)

ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ

6. Προφανώς υπαινίσσεται ο Γέροντας το συνήθως προβαλλόμενο από μερικούς επιχείρημα ότι η δυσχερής θέση μας (ως Πατριαρχείο, ως Έθνους κ.λ.π.) μάς αναγκάζει νά προβαίνουμε σε καταπατήσεις Ι. Κανόνων, οικουμενιστικές ενέργειες καί αιρετικές ομολογίες, για νά μπορέσουμε μέ τή φιλία καί υποστήριξη τών αιρετικών νά ανταπεξέλθουμε· και ότι συνεπώς μπορεί νά «οικονομηθή» η παρανομία μας. Πέραν όμως τού ότι αυτό ισχύει κατά τούς Ιησουΐτες καί όχι κατά τούς Πατέρες –καθ’όσον: «οικονομητέον ένθα μή παρανομητέον» (φράση Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου, παρά Αγ. Μάρκου Ευγενικού, PG 160, 100C)- ο Γέροντας επισημαίνει ότι ούτε το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα θα επιτύχουμε, αλλά το εκ διαμέτρου αντίθετο.
Διότι, όντας εμπερίστατοι ένεκα των αμαρτιών μας και μη μετανοούντες, αλλά «συνεταιριζόμενοι μετά αμαρτωλών» (αιρετικών), για να μπορέσουμε δήθεν να αντιμετωπίσουμε την οργή τού Θεού, «διπλήν οργήν θά λάβωμεν». Το αληθές των λόγων τού Γέροντα έχει επιβεβαιωθή πολλές φορές από γεγονότα τής εθνικής και Εκκλησιαστικής μας ιστορίας. Αλλ’ εμείς εθελοτυφλούμε και «ου βουλόμεθα συνιέναι». (σελ. 20, 21)

Από το βιβλίο, ΚΕΙΜΕΝΑ – ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ 1924-1994- ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΝΙΚΟΛΑΟΣ Α. ΖΟΥΡΝΑΤΖΟΓΛΟΥ, ΕΠΙΣΜΗΝΑΓΟΣ Ε.Α.

Συνεργαζόμενοι Ορθόδοξοι Σύλλογοι Λαμίας, Γιατί δεν πρέπει να εισαχθεί το μάθημα της Γενετήσιας αγωγής στα σχολεία


ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΣΤΙΑ ΛΑΜΙΑΣ
ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ Λαμίας
ΠΛ. ΔΙΑΚΟΥ 9 , Τ.Κ. 351 00 ΛΑΜΙΑ - Τηλ. 22310 22349 & Φάξ 22310 22782
ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΛΟΓΟΙ ΜΑΤΑΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΡΟΠΗΣ

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΧΘΕΙ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΓΕΝΕΤΗΣΙΑΣ ΑΓΩΓΗΣ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

1. Στην ηλικία των δύο τελευταίων
τάξεων του Δημοτικού, που ανακοινώθηκε από τον Υπουργό Παιδείας ότι θα εισαχθεί το μάθημα, τα παιδιά βρίσκονται ακόμη στην ηλικία της απλότητας και παιδικής αθωότητας.
2. Θα μπούνε οι μαθητές σε μια γνωστική διαδικασία αναντίστοιχη με την ηλικία τους και θα προκληθεί στην ψυχή τους έντονος προβληματισμός και ενοχλητική περιέργεια, επικίνδυνη οπωσδήποτε, που θα τα καθιστά ευάλωτα σε καταστάσεις ανεπιθύμητες.
3. Λόγω της φύσης του θέματος και της όλης δομής του εκπαιδευτικού συστήματος θα αισθάνονται τα παιδιά αιχμάλωτα και επηρεασμένα και για τα επόμενα χρόνια με ανασφάλειες και παράξενες δοκιμές, πειραματισμούς και πρωτοβουλίες ατομικές και ομαδικές που θα διασπάσουν την ενότητα της προσωπικότητάς τους και θα τα βάλουν σε περιπέτειες.
4. Δεν μπορεί το μάθημα αυτό να γίνει δημόσια μέσα στην τάξη, διότι ποικίλει η ψυχοσωματική ανάπτυξη των μαθητών. Άλλα παιδιά θα κοκκινίζουν, άλλα θα γελούν, άλλα θα αγνοούν τελείως την όλη ιστορία, άλλα θα υπερηφανεύονται και πολλά θα τραυματίζονται.
5. Μόνοι αρμόδιοι για την ενημέρωση των νέων είναι οι γονείς τους, που ξέρουν τα παιδιά τους, σαφώς κατάλληλα και αυτοί πληροφορημένοι, και ίσως προς αυτούς έπρεπε να στραφεί το ενδιαφέρον του Υπουργείου με σεμινάρια στις Σχολές Γονέων και στους Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων.
6. Οπωσδήποτε το μάθημα αυτό δεν πρέπει να εισαχθεί ερήμην των καθ΄ ύλην αρμοδίων, των Γονέων. Σε μερικές (μόνο 6 από τις 27, «ΤΑ ΝΕΑ» 03.06.2009) Ευρωπαϊκές χώρες έχει μπεί το μάθημα αυτό στο Δημοτικό και μάλιστα όχι σε όλες αυτές ως πλήρες μάθημα. Πάλι εμείς θα είμαστε στην πρωτοπορία του κατήφορου της καταστροφής; Σε άλλες υπήρξαν αντιδράσεις από τους Γονείς.
7. Το μάθημα της Γενετήσιας Αγωγής εισάγει στις παιδικές ψυχές την έννοια της δοκιμής και της περιέργειας, του «πειθαναγκαστικού» προκαθορισμού και προγραμματισμού, του «πειρασμού», για να πειραματισθεί αύριο βιαστικά και απρόσεκτα πάνω στο ευαίσθητο αντικείμενο της γενετήσιας λειτουργίας. Αυτό όμως είναι άκαιρο, αψυχολόγητο και ασεβές.
8. Είναι πολύ επικίνδυνο το μάθημα αυτό, γιατί ζούμε μέσα σ΄ ένα κόσμο που βομβαρδίζεται καθημερινά από τη χυδαία και διαφημιζόμενη προκλητικότητα και ασφαλώς θα δυναμιτίσει την ηρεμία των παιδικών ψυχών ακόμη περισσότερο και θα τα αγχώσει. Τα παιδιά δε θα μπορέσουν να διαχειρισθούν επαρκώς το θέμα της ειδικής αυτής γνώσης σε συνάρτηση με τη διαφήμιση, την περιέργεια και την ανηθικότητα.
9. Στις χώρες που εφαρμόσθηκε το μάθημα αυξήθηκαν ραγδαία οι φόνοι των αγέννητων παιδιών (εκτρώσεις) στις μαθήτριες λόγω της αυξημένης περιέργειας. Καταλαβαίνουμε ότι θα χρειασθούν μετά ένα σωρό «πρόνοιες» με ψυχολόγους, γιατρούς και κοινωνικούς λειτουργούς για διορθωτικές επεμβάσεις πάνω στα ερείπια που θα δημιουργήσει η διδασκαλία του μαθήματος.
10. Δεν είναι δυνατόν στις μικρές ηλικίες – εκτός της ευθύνης του γάμου – να υπάρχει στοιχειώδης υπευθυνότητα που μπορεί να φυλάξει τα παιδιά από τους κινδύνους των ασθενειών και αφροδίσιων νοσημάτων, με κορυφαίο το Aids, και από τα συναφή και σχετικά ψυχολογικά τραύματα.
11. Με το προτεινόμενο μάθημα θα γίνεται ευκολότερη η εξοικείωση των παιδιών με τις ορέξεις των παιδοφίλων, λόγω απώλειας της φυσικής ντροπής και εξοικείωσής τους με διαδικασίες πρόωρες για την ηλικία τους. Οι εκτός γάμου σχέσεις θα χειραγωγούνται πλέον από τους όποιους δασκάλους και τους φιλήδονους εμπνευστές τους.
12. Σε ποιόν θα εμπιστευθούν οι γονείς να χειρισθεί το θέμα της γενετήσιας αγωγής; Κι αν υπάρξουν δάσκαλοι και καθηγητές με άναρχες ιδέες πάνω στο ευαίσθητο αυτό θέμα, με επιμονή και εμμονή στη «διαφορετικότητα» και στη διαφυλική και ομοφυλική γενετήσια πολυπραγμοσύνη, ποιος αύριο θα διασφαλίσει την αυτοεκτίμηση των παιδιών και τη συνειδητοποίηση στην ταυτότητα του φύλου τους; Σε μια πολιτεία μάλιστα που θα έχει νομιμοποιήσει πλέον κάθε είδους απόκλιση;
13. Είναι αναληθές ότι με το προτεινόμενο μάθημα της γενετήσιας αγωγής θα εξασφαλίζεται όχι μόνο η αναγκαία γνώση, αλλά θα προστατεύονται οι μαθητές από τα αφροδίσια νοσήματα.Η αλήθεια είναι ότι η προστασία επιτυγχάνεται με την εγκράτεια και τη δημιουργία συγκροτημένης οικογένειας. Τα υπόλοιπα είναι «εκ του πονηρού» μαθήματα, πως θα αμαρτάνουν τα παιδιά μας με ασφάλεια.
14. Οπωσδήποτε το μάθημα της γενετήσιας αγωγής θα φέρει, προϊόντος του χρόνου, ένα διχασμό στο σχολείο, είτε συνεχισθεί και στο Γυμνάσιο η διδασκαλία του είτε σταματήσει στην ΣΤ΄ Δημοτικού. Διαφορετικά θα διδάσκει αύριο ο θεολόγος και διαφορετικά θα τα έχει πεί ήδη ο «σεξολόγος». Η αλήθεια της Εκκλησίας όμως είναι ξεκάθαρη πάνω στο θέμα των προγαμιαίων σχέσεων και της αγνότητας. Η θέση της δυστυχώς θεωρείται αναχρονιστική και γραφική από τους εμπνευστές της γενετήσιας απελευθέρωσης. Μήπως γι΄ αυτό θέλουν να κάνουν το μάθημα των θρησκευτικών θρησκειολογικό και γι΄ αυτό εκδίωξαν και τους πνευματικούς από τα σχολεία; Για νάχουν ελεύθερο το έδαφος οι «εκσυγχρονιστές»;
15. Ειδικότερα ο συγκεκριμένος ψυχίατρος και συγγραφέας των πρόσφατων βιβλίων της γενετήσιας αγωγής, φαίνεται πολύ καθαρά, από τις δημόσιες εμφανίσεις του και εκπομπές του, ότι εμφορείται από μια νοσηρή περί έρωτος θεωρία, η οποία βρίσκεται στον αντίποδα της ελληνικής και θρησκευτικής παραδόσεώς μας.
Γι΄ αυτούς τους λόγους, προφανώς και για άλλους πολλούς, πρέπει να ματαιωθεί οριστικά και τελεσίδικα η Εισαγωγή του Μαθήματος της Γενετήσιας Αγωγής στα Σχολεία της Πατρίδας μας. Το κόστος από τα αποσυρόμενα βιβλία θα είναι πολύ μικρότερο από τη ζημιά που θα προκαλέσουν στις παιδικές ψυχές και στις επόμενες γενεές, αν διδαχθούν.
ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΛΑΜΙΑΣ
Πηγή:
Θρησκευτικά

«Τα γενικά χαρακτηριστικά της αίρεσεως των Πεντηκοστιανών» του π. Κυριακού Τσουρού, Γραμματέως της Συνοδικής Επιτροπής επί των Αιρέσεων.


Οι Πεντηκοστιανοί προήλθαν από τους Μεθοδιστές το 18ο αιώνα. Στην Ελλάδα έχουμε την κυρίως ενφάνισή τους γύρω στα 1960.
Τα γενικά χαρακτηριστικά των αιρετικών αυτών ομάδων είναι τα εξής:
Α) Η κάθε μία ομάδα ονομάζεται ελευθέρα
και διεκδικεί αυστηρά το αλάθητο έναντι των άλλων ομάδων.
Β) Υποστηρίζουν ότι η Εκκλησία αποστάτησε (κι αυτό είναι μεγάλη βλασφημία).
Γ) Χρησιμοποιούν πάντοτε το «Πιστεύω», το Σύμβολο της Πίστεως της Ορθοδοξίας, ενώ απ την άλλη δεν παραδέχονται σε τίποτε την Αγία μας Εκκλησία.
Δ) Χρησιμοποιούν την γλωσσολαλιά και διάφορες άλλες μεθόδους, τάχα ψυχοθεραπευτικές.
Ε) Η σωτηρία γι' αυτούς είναι στιγμιαία και δεν απαιτεί ιδιαίτερο και συνεχή αγώνα.
ΣΤ) Διδάσκουν και ομιλούν συνεχώς για τις γνήσιες εμπειρίες, ότι δηλαδή εκείνοι έχουν το χάρισμα του Αγίου Πνεύματος και αποκτούν μεγάλες εμπειρίες. Δεν έχουν ποτέ όμως γνήσιες εμπειρίες κι αυτό φαίνεται απ την γλωσσολαλιά. Αντί να ενώνει τους Πεντηκοστιανούς, μια και είναι το κύριο χαρακτηριστικό τους, τους διχάζει. Η γλωσσολαλιά των Αγίων Αποστόλων ένωσε ολόκληρους λαούς, ενώ τους Πεντηκοστιανούς τους έχει διχάσει.
Ζ) Υποστηρίζουν ότι μετά το Βάπτισμά τους μπορούν να ομιλούν διάφορες γλώσσες, ενώ αυτό δεν συμβαίνει.
Η) Ομιλούν ακόμη για αρπαγή. Διδάσκουν ότι πριν από την Β' Παρουσία θα έρθει ο Κύριος να αρπάξει τους Πεντηκοστιανούς μόνο, ενώ βέβαια αυτό δεν έχει κανένα έρεισμα και καμία αγιογραφική βάση.
Θ) Ισχυρίζονται πως ο Αντίχριστος θα έλθει μετά την αρπαγή της Εκκλησίας, δηλαδή μετά την Β' Παρουσία του Χριστού, ενώ εμείς γνωρίζουμε απ τα Ευαγγέλιά μας και τα κείμενά μας πως όλα τα γεγονότα θα προηγηθούν της Β' Παρουσιάς του Κυρίου μας.
Ι) Αποκόπτουν γενικώς την Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας μας γιατί αποκαλύπτει ξεκάθαρα τις πλάνες τους.
ΙΑ) Οι Εικόνες των Ορθοδόξων είναι είδωλα για τους Πεντηκοστιανούς, ενώ εμείς οι Ορθόδοξοι κηρύσσουμε πως «η τιμή της Εικόνος επί το πρωτότυπον διαβαίνει».
Ιερά Μητρόπολη Λαρίσης

Προβληματισμοί και μηνύματα απο μια επίσκεψη στη Ρωσία.


Πόσα μπορεί να καταλάβει ένας ταξιδιώτης κατά τη διάρκεια του 8ήμερου ταξιδιού του στη Ρωσία του Μedvedef;
Πόσα μπορεί να δει ένας προσκυνητής στην Ορθόδοξη Ρωσία του Πατριάρχου Κυρίλλου;
Πόσο μπορεί ο Έλληνας να αντέξει αυτην την σύγκριση (όχι την ποσοτική βέβαια);
Μια αχανής χώρα με τεράστιο πρωτογενή πλούτο, που ήδη, ενεργειακά ελέγχει την Ευρώπη.
Ενας δυναμικός λαός, με άριστη κουλτούρα, που διψά αναδρομικά τα 80 χρόνια που του έκλεψαν.
Μια Εκκλησία που προπονείται για άλματα ώστε να κερδήσει τον δρόμο που της έκλεισαν.
Μια Πίστη που γεμίζει τα πνευμόνια της με το πνευματικό οξυγόνο που της στέρησαν.
Τα παραπάνω, δικαιολογούν την «μανία» των Ρώσων να κατακτήσουν τον κόσμο. Που σήμερα βολιδοσκοπεί, βάζει σημάδια, χαράζει τα ίχνη που θα κινήσει να βρει αύριο.
Σκορπίζει φήμες, μετράει τις αντιστάσεις, επιδεικνύει τον πλούτο της, προσφέρει δώρα, προβάλει την ιστορία της, αξιοποιεί την αγιολογία της, εξάγει σπάταλα έμψυχο δυναμικό της και δεν φοβάται επαναστάσεις αφού τις εζησε τραγικά στο σώμα της.
Δεν μιλάει περιφρονητικά για το προεπαναστατικό παρελθόν της. Αγιοποίησε τους τελευταίους Ρομανώφ και τους εναπέθεσε στο οικογενειακό τους μαυσωλείο στην Αγία Πετρούπολη.
Όπως ο ίδιος ο Στάλιν αποκατέστησε τα βομβαρδισμένα από τους ναζιστές τσαρικά ανάκτορα και τους προσέδωσε την σημερινή τους χρυσοποίκιλτη μορφή, ἐτσι και το κεχριμπαρένιο δωμάτιο, του θερινού παλατιού Τσάρκογιε Σέλο, εγκαινιάσθηκε προ τριετίας.
Έκτισε σε 4 μόλις χρόνια τον μεγαλόπρεπο Ναό του Σωτήρος στη Μόσχα και αποδέχθηκε το δωρισμένο από τον Πάπα μαρμαρόχρυσο κιβώριο. Ο Δήμαρχος της Μόσχας προσέφερε δώρο, τους τόννους του χρυσού που κάλυψε τους τρούλλους του.
Οι Ναοί επιστρέφονται στην Εκκλησία και λειτουργούνται κατάμεστοι. Η ευσέβεια του λαού δεν σκανδαλίζεται, ελλείψει πουριτανισμού, γεγονός που καταδεικνύει ιδιοπροσωπία που γνωρίζει να αμαρτάνει και να μετανοεί, εν γνώσει του νοήματος και των δύο αυτών παραμέτρων της σωτηρίας.
Πόσο δίκιο είχε ο Ντοστογιέφσκυ; «Ο Ρώσος θα είναι ή άγιος ή παλιάνθρωπος. Καλός άνθρωπος δεν μπορεί να είναι».
Πόσο αντέχουμε κατάματα τη σύγκριση της ελλαδικής και της ρωσικής Εκκλησίας (για να περιορισθώ στο διακριτό ρόλο μου) σήμερα;
Απαξιώσαμε την Ιστορία μας. Χάσαμε το φιλότιμό μας. Εξαφανίσθηκε η ευγένειά μας. Σκυλεύθηκε στα «παράθυρα» η αξιοπρέπειά μας. Πετροβολήθηκε η Πίστη μας.
Πετάχτηκαν στους δρόμους τα ιερά μας. Στα μοναστήρια μας, η εκκλησιολογική επιδίωξη κορυφώνεται στην επισκοπο-κατηγορία. Στην πολιτική μας, η Πίστη εξαντλείται στις δηλώσεις του πλατύσκαλου στο Μητροπολιτικό Ναό των Αθηνών, κατά την Κυριακή της Ορθοδοξίας. Στα σχολεία μας καλλιεργείται η απόρριψη της ζωής, πριν ανθίσει.
Στα εκκλησιαστικά σχολεία επωάζονται ιεροκατήγοροι, πριν χειροτονηθούν. Στη Βουλή, νομοθετούνται όσα είναι ευχάριστα κι όχι χρήσιμα για τους ψηφοφόρους. Η Κοινωνία μεγαλώνει όχλο κι όχι πολίτες.
Τα ήθη χαράσονται από τους τραγουδιστές και τους ηθοποιούς που θεωρούνται οι «πνευματικοί» άνθρωποι της Χώρας. Οι δημοσιογράφοι εκβιάζουν τις συνειδήσεις και σπιλώνουν τους οικονομικά φειδωλούς.
Οι "αθάνατοι" της Ακαδημίας Αθηνών, πέθαναν, αλλά επειδή είναι γέροι δεν τους το λένε για να μη στενοχωρηθούν. Οι Πανεπιστημιακοί δάσκαλοι πουλήθηκαν στα παζάρια της «εδρας» και στις φατρίες των ισχυρών συναδέλφων τους.
Εθνική πολιτική δεν υπάρχει για κανένα ζήτημα, αλλά και μόνη η χρήση του επιθέτου «εθνικός» αποτελεί μομφή.
Τα Προγράμματα των Κομμάτων είναι παντελώς άγνωστα στους πολίτες που διδάσκονται να ψηφίζουν συναισθηματικά.
Η υγεία, στα χέρια μεγαλογιατρών και ιατροφαρμακευτικών εταιρειών, γίνεται πολύ ακριβή υπόθεση και απλησίαστη για το λαό. Η ιδιωτική εκπαίδευση, η μόνη καταξιωμένη, αποτελεί προνόμιο των ελαχίστων. Οι Τράπεζες εκμαυλίζουν το λαό με δάνεια. Το Κράτος κλέβει τους πολίτες του και εκείνοι το ανταγωνίζονται επάξια στο ίδιο σπόρ, το οποίο μάλιστα θεωρείται «ευφυία».
Οι δημόσιοι υπάλληλοι για να δουλέψουν απαιτούν bonus, ενω ο μισθός τους είναι πάντοτε ελάχιστος. (Λίγο πριν την πτώση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, στο ανάκτορο του Yildiz στην Πόλη αναρτήθηκε η εξής μαρμάρινη πινακίδα: "Το ταμείο του Πατισάχ είναι θάλασσα κι όποιος δεν πίνει απ'αυτό είναι χοίρος".)
Καιρός ν’αρχίσουν οι ζαλόγγιοι χοροί. Οι στιχουργοί ας γράψουν θρηνητικά τραγούδια, ξόδια για χαμένες ευκαιρίες, υπολήψεις, εκκλησίες και πατρίδες.
+Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος
Μητρόπολη Αλεξανδρουπόλεως

Ας ακούσουμε τι δηλώνουν οι Οικουμενιστές


Ο αγώνας κατά του Οικουμενισμού αποτελεί οπωσδήποτε μια συγκεφαλαίωση του όλου αντιαιρετικού αγώνος αλλά και μια αντίσταση κατά της σχιζοφρενούς πορείας του συγκρητισμού.
Όπως είναι φυσικό οι ορθόδοξες αυτές θέσεις θα έχουν τις αντιρρήσεις- αν και ορθότερα πολεμική-όπως και έγινε με το προσφάτως δημοσιευθέν κείμενο «Ομολογίας Πίστεως κατά του Οικουμενισμού». Λέχθηκε, λοιπόν, πως όλα γίνονται με ορθόδοξο πνεύμα,πνευματική υπευθυνότητα και κανονική ακρίβεια (ή έστω Οικονομία).
Επίσης υποστηρίχθηκε ότι οι Ιεροί Κανόνες δεν απαγορεύουν την συμπροσευχή με ετεροδόξους αλλά μόνον την συλλειτουργία. Ακόμη θεωρούνται οι διάλογοι από τους υποστηρικτές τους ως βασικό είδος ιεραποστολής (;!).
Το ηχητικό αρχείο (σε μορφή WMA) και το Βίντεο που ακολουθούν περιλαμβάνουν την παρουσίαση συντόμων συνεντεύξεων, υποστηρικτών των παραπάνω θέσεων.
Αυτές λήφθηκαν από τον π. Πέτρο Heers, ως δημοσιογράφο Αμερικανικού περιοδικού, και παρουσιάστηκαν στην Θεολογική ημερίδα: «Η Ιεραποστολή της Ορθοδόξου Εκκλησίας και το Π.Σ.Ε.». Ο π. Πέτρος είναι Αμερικανός προσήλυτος στην Ορθοδοξία (όχι όμως από τους διαλόγους…).
Αξίζει να ακούσουμε μέχρι τέλους για να πληροφορηθούμε τι δηλώνουν οι θιασώτες της Οικουμενικής Κίνησης και ο καθένας ας εξάγει τα συμπεράσματά του.

Στο Β’ Μέρος του αρχείου ακολουθεί εισήγηση του Αρχ. Σαράντη Σαράντου.
Για να δείτε την εισήγηση σε video πατήστε στην φωτογραφία που ακολουθεί. Σε περίπτωση που δεν ενεργοποιείται αμέσως περιμένετε ώστε να “κατέβει” όλο και κατόπιν ενεργοποιείστε το.
Για να ακούσετε την εισήγηση κάντε κλίκ εδώ

Για να δείτε το Βίντεο κάντε κλίκ εδώ

Πηγή: Αντιαιρετικό Εγκόλπιο

29 Ιουν 2009

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, Οργιάζει η επαιτεία


Θύματα απάνθρωπης εκμετάλλευσης πέφτουν ανήμπορα και ανάπηρα άτομα, ακόμη και μικρά παιδιά, από οργανωμένα κυκλώματα που τα εξαναγκάζουν σε επαιτεία.
Σε αστυνομικές επιχειρήσεις που οργανώθηκαν τα τελευταία εικοσιτετράωρα στη Θεσσαλονίκη από το τμήμα Δίωξης Οργανωμένου Εγκλήματος της Ασφάλειας συνελήφθησαν δύο άτομα, με την κατηγορία ότι εξωθούσαν στην επαιτεία ανάπηρα ή ηλικιωμένα άτομα.
Η πρώτη υπόθεση αφορά έναν Βούλγαρο, ηλικίας μόλις 16 ετών, ο οποίος κατηγορείται ότι εκμεταλλευόταν ανάπηρους συμπατριώτες του, υποχρεώνοντάς τους να επαιτούν.
Οι αστυνομικοί
εντόπισαν τον ανήλικο να μεταφέρει με ιδιωτικό αυτοκίνητο, χωρίς ασφαλώς να διαθέτει δίπλωμα οδήγησης, άνδρα με ακρωτηριασμένο πόδι στην περιοχή της αερογέφυρας της Σταυρούπολης, όπου ο τελευταίος άρχισε να επαιτεί.
Στη συνέχεια, ο 16χρονος επιχείρησε να παραλάβει με το αυτοκίνητό του άλλο άνδρα που επαιτούσε σε γειτονικό σημείο, αλλά συνελήφθη από τους αστυνομικούς.
Ο ανήλικος οδηγήθηκε στον εισαγγελέα. Σε βάρος του σχηματίστηκε δικογραφία.
Στα χέρια της αστυνομίας, εξάλλου, βρίσκεται 30χρονος αλλοδαπός, ο οποίος διαπιστώθηκε να εξωθεί σε επαιτεία ηλικιωμένο άντρα σε αναπηρικό καροτσάκι.
Ο 30χρονος φέρεται να περιέφερε τον ανήμπορο άντρα σε διάφορα σημεία στο κέντρο της πόλης, συνηθέστερα έξω από ιερούς ναούς. Σύμφωνα με την αστυνομία, δεν τον έχανε στιγμή από τα μάτια του και έπαιρνε ο ίδιος τα χρήματα που συγκέντρωνε ο ηλικιωμένος από τους περαστικούς.
Τις εκρηκτικές διαστάσεις που έχει προσλάβει το φαινόμενο της επαιτείας διαπιστώνει και το Συμβούλιο Πρόληψης Εγκληματικότητας του δήμου Θεσσαλονίκης, το οποίο προτρέπει τους πολίτες να μην υποκύπτουν σε ενοχικά σύνδρομα, προσφέροντας χρήματα σε όσους επαιτούν.
Αντί της χρηματικής βοήθειας, η οποία θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι θα καταλήξει στα χέρια επαγγελματιών παραβατών που εκμεταλλεύονται απάνθρωπα τους επαίτες, συστήνεται η προτροπή προς τους ανθρώπους αυτούς να επισκεφτούν συγκεκριμένες δομές, μέσω των οποίων μπορούν να υποστηριχτούν.
Ορισμένες από αυτές είναι η “Στέγη αστέγων” και το “Παντοπωλείο αγάπης” του δήμου Θεσσαλονίκης και τα εκκλησιαστικά συσσίτια. Σύμφωνα με το Συμβούλιο Πρόληψης Εγκληματικότητας, με τον τρόπο αυτό οι άνθρωποι που έχουν πραγματικά ανάγκη μπορούν να βοηθηθούν αντί να επαιτούν.
Μακεδονία - 27/06/2009
ΔΕΙΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΑΙ:
Κυκλώματα εκμετάλλευσης μέσω της επαιτείας.

Ψευτοκαλόγριες στο κόλπο του πλανόδιου εμπορίου!

ΠΡΟΣΟΧΗ. Γέμισε η Ελλάδα από Μαϊμού καλόγριες

«ΠΡΟΣ ΤΙ Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ;»


Του π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνού,
Ομ. Καθηγητού Πανεπιστημίου

Με τις τελευταίες δηλώσεις του «urbi et orbi» ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ’ δεν μας αιφνιδίασε. Διότι δεν είναι η πρώτη φορά, που διακηρύσσει την εκκλησιολογική συνείδηση του Παπισμού. Το ίδιο είχε πράξει και πέρυσι, πριν μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη, προσκεκλημένος του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Και ποιες είναι οι δηλώσεις αυτές που με απόλυτη ο­μοφωνία δημοσίευσε ο ελλαδικός και παγκόσμιος Τύ­πος.
Η Ρώμη διεκδικεί την ταυτότητα της «μοναδι­κής πραγματικής Εκκλησίας του Χρίστου στον κό­σμο», χωρίς να είναι πρόθυμη να απαρνηθεί στο ελά­χιστο την πεποίθηση της αυτή. Αναγνωρίζει μεν, ότι υπάρχουν και εκτός της «Καθολικής Εκκλησίας πολ­λά στοιχεία καθαγιασμού και αλήθειας» (σημ.: Έτσι σώζεται «ως δια πυρός» ο διαχριστιανικός και πανθρησκειακός διάλογος!), αλλά ο Παπισμός είναι η μό­νη αληθινή Εκκλησία του Χριστού. «Οι Ορθόδοξες Εκκλησίες» (όχι Η Ορθόδοξος Εκκλησία) είναι μεν «εκκλησίες», αλλά πάσχουν από ένα «έλλειμμα», μη αναγνωρίζοντας τον Πάπα ως διάδοχο του (Αποστό­λου) Πέτρου, αρνούμενες δηλαδή, ή μη δεχόμενες ακόμη, το παπικό Πρωτείο, που θεμελιώνεται στην πε­ρί Πέτρου παπική διδασκαλία.
Όταν αυτά δεν τα λέ­γει ένας οιοσδήποτε Πάπας, αλλά ο σημερινός, που είναι σπουδαίος ρωμαιοκαθολικός δογματολόγος, το πράγμα αποκτά ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα.
Έχουμε εισέλθει, οι Ορθόδοξοι, σε διάλογο με τον Παπισμό, ο όποιος (διάλογος), μάλιστα ανανεώ­θηκε τελευταία με την συγκατάθεση των Οίκουμενιστών μας, που δέχονται στην πράξη τις δηλώσεις του Πάπα. Άρα προχωρούμε με βάση την φιλοσοφι­κή αρχή της «λήψεως του αιτουμένου», κάτι που ση­μαίνει την εκ μέρους μας «ελλειμματική», πράγματι, συμμετοχή, όσον αφορά στην δική μας αυτοσυνειδη­σία και το εκκλησιαστικό αυτοσυναίσθημά μας.
Με μειωμένο αυτοσυναίσθημά και αναγνώριση του «εκκλησιαστικού ελλείμματος» μας αδικούμε και αρνούμεθα την Ορθοδοξία των Αγίων μας, όλων των αιώνων, συνομολογώντας σιωπηρά την κατά τον Πάπαν μη πληρότητα της Εκκλησίας μας. Πό­σο μάλλον, όταν ο Πάπας δεν παραλείπει να προσθέ­σει:
«Ο διάλογος δεν μπορεί να είναι μία αφορμή, για να προσαρμόσει ή να μαλακώσει αυτό που πι­στεύει (ό Παπισμός) ότι είναι»! Καμμία διάθεση, δη­λαδή, υποχωρήσεως εκ μέρους του.
Το αστείο εδώ, και τραγικό συνάμα, είναι, ότι οι οικουμενιστές Ποιμενάρχες μας διακηρύσσουν ότι μετέχουμε στους θεολογικούς διάλογους, για να δια­φωτίσουμε και διδάξουμε τους ετεροδόξους!
Βέβαια, η Χάρη του Θεού πολλά πράγματα μπορεί να μετα­βάλει, οδηγώντας σε ανατοποθετήσεις και τελικά στην μετάνοια. Δεν είναι όμως αυτό το πρόβλημα, ούτε βοηθούν την ενεργοποίηση της Θείας Χάριτος μέσα μας η δουλική συμμετοχή στον διάλογο και οι χαλαρές «αντιδράσεις», που απλώς επιβεβαιώνουν την πολύ γνωστή στο Βατικανό ηττοπάθεια και αδυναμία μας.
Δεν θα ήταν λογικό να λεχθεί, με αξιο­πρέπεια και αγάπη για την Αλήθεια, στον Πάπα, ό­τι, εφ’ όσον γίνονται παρόμοιες δηλώσεις, η συμμε­τοχή μας στον διάλογο είναι μάταιη και συνιστά a priori παραδοχή του παπικού Πρωτείου και τής μοναδικότητας της Λατινικής Εκκλησίας;
Το πρόβλημα, συνεπώς, δεν είναι ο Πάπας, που, μέσα σε ένα παραλήρημα εξουσιαστικής υπεροψίας, συνεχίζει τις ίδιες παπικές διακηρύξεις και για επί­δειξη δυνάμεως στο εσωτερικό του Παπισμού και για την ανάκτηση του αμφισβητουμένου κύρους της Παποσύνης.
Το πρόβλημα είμαστε εμείς και κυρίως οι βασι­κά υπεύθυνοι, οι Ποιμένες. Στο σημείο αυτό και εις μνημόσυνον του αισθάνομαι την ανάγκη να μνησθώ του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, όταν ρω­τούσε εμάς τους κατ’ επάγγελμα, Θεολόγους των Πα­νεπιστημίων. «Είναι Εκκλησία το Βατικανό;».
Όσα αρνητικά θα μπορούσε κάποιος να προσάψει στον τέως Αρχιεπίσκοπο, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε, ότι την Πίστη δεν την έβλαψε. Ενθυμούμαι, μάλιστα, την σύνεση, που επέδειξε το 1993, μετά την ουνιτική απόφαση τού Balamand, την όποια η Εκκλησία τής Ελλάδος (τότε…) δεν είχε προσυπογράψει.
Ό μακαριστός παπα-Γιάννης Ρωμανίδης έλεγε στα τελευταία χρόνια της ζωής του: «Από τώρα και στο έξης το πρόβλημα θα είναι οι Δεσποτάδες μας. Ποια πίστη έχουν»! Αυτό το ζούμε όλοι μας. Πολλές φορές μου έρχεται στη μνήμη ο λόγος του Αποστό­λου Παύλου στις Πράξεις (20, 28 έ.) για «λύκους βα­ρείς» πού θα διεισδύσουν στο εκκλησιαστικό σώμα, «μη φειδόμενοι του ποιμνίου».
Και όλοι οι ερμηνευ­τές, παλαιότεροι και νεότεροι, ταυτίζουν τους «λύ­κους» αυτούς με τους αιρετικούς, και πολύ ορθά. Δεν είναι παρά ψευδοποιμένες, που θα εμφανίζονται με το ένδυμα του ποιμένος, ενώ στην ουσία θα είναι λύ­κοι και μάλιστα «βαρείς», δηλ. τυραννικοί και σκλη­ροί. Βαρύτητα, όμως, ερμηνευτικά έχει η φράση του στ. 30, «και εξ υμών αυτών»!
Παρατηρεί ο ιερός Χρυσόστομος: «Και το χαλεπώτερον, ότι αυτούς τούτους εξ αυτών αναστήσεσθαι λέγει, ο και σφό­δρα έστι βαρύ, όταν εμφύλιος ο πόλεμος ή». Η ιστο­ρική πραγματικότητα δείχνει, ότι ο Απόστολος δεν μιλούσε μόνο για την εποχή του.
Είναι δυνατόν, λοιπόν, μετά από αυτά, ορθόδο­ξος Επίσκοπος να θέτει το ερώτημα: «Άλλαξε τίπο­τα στην Ορθοδοξία με το που ήλθε ο πάπας;» (Εν­νοούσε την έλευση του στην Ελλάδα το 2001).
Αντι­δρώντας τότε, αναγκασθήκαμε νά δηλώσουμε δημό­σια: «Τι άλλο ήθελε ο Πάπας; “Τα πήρε όλα και έ­φυγε”»! Ποια ήσαν αυτά τα «όλα»; Απλούστατα, η υποδοχή και αναγνώριση του ως γνησίου επισκό­που της Εκκλησίας του Χριστού, παρά τα παπικά δόγματα (πρωτείο, αλάθητο και το παπικό κοσμικό κράτος), που αφορούν κάθε δυνατότητα στον Παπι­σμό να εμφανίζεται και να διεκδικεί τον χαρακτηρι­σμό «εκκλησία».
Δεν είναι, δυστυχώς, μόνο η απουσία θεολογικών προϋποθέσεων ή η υπόταξη και το θάψιμο τους σε ­οποιεσδήποτε συμβατικότητες ή ενδοκοσμικές και αν­τιχριστιανικές προσδοκίες, που μας κάνει να διαμαρτυρόμεθα.
Είναι κυρίως η τόσο εύκολη απεμπόληση της Πίστεως των Αγίων μας όλων των αιώνων, χω­ρίς την οποία σωτηρία, δυνατότητα θεώσεως, δεν εί­ναι δυνατόν να υπάρξει. Αυτό σημαίνει ότι κάποιοι Ποιμένες ενεργούν με τη συνείδηση και καταστροφι­κή διάθεση των «λύκων» των Πράξεων κατασπαρά­ζοντας πνευματικά οι ίδιοι το ποίμνιο, που ο Κύριος τους ενεπιστεύθη (πρβλ. Ίω. 22, 15-17).
Υπάρχει, όμως, και κάτι πρακτικά χειρότερο. Οι Δυτικοί γνωρίζουν τις αδυναμίες μας και τον τρόπο σκέψεως μας και γι’ αυτό δεν ανησυχούν. Όλα τα βλέπουν δικά τους και προ του διαλόγου, που, όπως γίνεται, δεν είναι παρά επανάληψη ή συνέχεια της ουνιτικής ψευδοσυνόδου της Φλωρεντίας (1439).
Επί τέλους, ότι δεν πέτυχε ο Παπισμός στη διάρκεια της δουλείας (λατινοφραγκικής και οθωμανικής) με τις πιέσεις, να επιβάλει δηλαδή την απόφαση της Φλωρεντίας, το επιτυγχάνει σήμερα με την συγκα­τάθεση των ίδιων των Ποιμένων μας! “Ε, τότε, μας ταιριάζει ο χαρακτηρισμός των (πολιτικά) γραικύ­λων από τον μακαρίτη ποιητή μας Κωστή Παλαμά:
Δεν έχεις, ‘Όλυμπε, θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα, Ραγιάδες έχεις, Μάννα Γη, σκυφτούς για το χαράτσι. Κούφιοι και οκνοί, καταφρονάν τη θεία τραχιά σουγλώσσα,των Ευρωπαίων περιγελά και των αρχαίων παλιάτσοι…
Τηρουμένων των αναλογιών, αυτό ισχύει για τούς οικουμενιστές Ποιμένες της εποχής μας. «Των παπι­κών περιγελά» καταντούν και των «Πατέρων μας παλιάτσοι».
Υπάρχει κάτι χειρότερο και απαισιώτερο από αυτό; Ο Θεός να μας ελεήσει και να μας οδη­γήσει στην μετάνοια, με τούς τρόπους που Αυτός γνωρίζει….
π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός
(Το κείμενο αυτό δημοσιεύθηκε στην εφημ. «Ορθόδοξος Τύπος» 3.8.2007).
Πηγή: Αντιαιρετικό εγκόλπιο

ΕΛΛΑΣ ΚΑΙ ΒΑΛΚΑΝΙΑ:Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΩΝ ΜΥΘΩΝ


Τα τελευταία έτη στη χώρα μας έχουν καλλιεργηθεί ορισμένοι μύθοι που αναφέρονται στις σχέσεις μας με τις χώρες των Βαλκανίων και γενικότερα στα προβλήματα και στην προοπτική της βαλκανικής γειτονιάς μας.
Οι μύθοι αυτοί καταρρέουν καθημερινά και είναι χρήσιμο να δούμε κατάματα τα γεγονότα και να προσγειωθούμε. Θυμίζω ορισμένους από αυτούς τους μύθους που διαψεύσθηκαν:
Μύθος πρώτος: Με τις οικονομικές διεισδύσεις θα επηρεάσουμε θετικά την εξωτερική πολιτική γειτονικών χωρών. Πρόκειται για ένα μύθο, ο οποίος καλλιεργήθηκε κυρίως σε σχέση προς τα Σκόπια. Είχε μάλιστα ακουστεί το υπεραπλουστευτικό σύνθημα: «Ας ανοίξουμε δύο-τρία σουπερμάρκετ και θα αλλάξουμε την πολιτική τους».
Η πράξη απέδειξε ότι παρά τις σημαντικές ελληνικές επενδύσεις και τη λειτουργία μεγάλων και μικρών ελληνικών επιχειρήσεων στην ΠΓΔΜ όχι μόνο δεν στρέψαμε την πολιτική τους προς φιλικότερη κατεύθυνση, αλλά τους αποθρασύναμε περισσότερο!
Οι σκοπιανές κυβερνήσεις, είτε δεξιές είτε κεντροαριστερές, από τη μία πλευρά μεν απολαμβάνουν τα οφέλη (επενδύσεις, θέσεις εργασίας κ.λ.π.), αφ’ ετέρου δε γίνονται όλο και πιο προκλητικές έναντι της ιστορίας και της αξιοπρέπειας του Ελληνισμού.
Τα αγάλματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου και η συγγραφή νέων ιστορικών βιβλίων με έμφαση στην αρχαία Ελληνική Μακεδονία αποτελούν απλώς την κορυφή του παγόβουνου!
Μύθος δεύτερος: Όποιες βαλκανικές χώρες εντάσσονται στην Ε.Ε. βάζουν σε δεύτερη μοίρα τον εθνοκεντρισμό και τα ζητήματα ιστορίας και ταυτότητας και ασχολούνται κυρίως με την οικονομική ανάπτυξή τους. Αυτό το επιχείρημα προβάλουν όσοι θέλουν να μας πείσουν να βοηθήσουμε την ένταξη της Τουρκίας και της Αλβανίας στην Ευρ. Ένωση.
Όμως έχουμε παραδείγματα που καταδεικνύουν ότι η ένταξη στην Ε.Ε. δεν διαγράφει αυτομάτως από την ημερησία διάταξη τα ζητήματα εθνικής και πολιτιστικής ταυτότητας. Θυμίζω τις πρόσφατες ευρωεκλογές στη Βουλγαρία, χώρα–μέλος της Ε.Ε. Πρώτη δύναμη είναι το κεντροδεξιό GERB του δημάρχου Σόφιας Μπόικο Μπορίσοφ, ο οποίος στις 5 Ιουλίου θα διεκδικήσει την πρωθυπουργία.
Ο Μπορίσοφ έχει προτείνει να μετατραπεί το κράτος των Σκοπίων σε δορυφόρο της Βουλγαρίας, ενώ τάσσεται σαφώς κατά της τουρκικής εντάξεως στην Ε.Ε. Εξάλλου άνοδο παρουσίασε και η δύναμη του ακροδεξιού κόμματος ΑΤΤΑΚΑ (11%), το οποίο ανακοίνωσε ότι διεξάγει αντιτουρκικό αγώνα υπαινισσόμενο και τη δυνατότητα της μουσουλμανικής μειονότητας να ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις στη Βουλγαρία.
Μύθος τρίτος: Οι Μεγάλες Δυνάμεις δίνουν λύσεις, εκεί που οι «άξεστοι Βαλκάνιοι» δεν μπορούν. Ας δούμε ψύχραιμα τί κατάφεραν οι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ κατά της Σερβίας το 1999.
Όχι μόνον δεν επετεύχθη το πολυεθνικό και ειρηνικό Κοσσυφοπέδιο, αλλά δημιουργήθηκε ένα οικονομικά προβληματικό «κράτος» του Κοσσόβου, στο οποίο βρίσκονται υπό διωγμόν οι Σέρβοι και τα Ορθόδοξα μνημεία.
Ο αλβανικός εθνικισμός ενισχύθηκε και αυτές τις ημέρες εγκαινιάσθηκε ο αυτοκινητόδρομος που ενώνει το Δυρράχιο της Αλβανίας με το Κουκές του Κοσσόβου.
Οι κυβερνήσεις στα Τίρανα και στην Πρίστινα πανηγύρισαν διότι έρχονται πιο κοντά τα δύο αλβανικά κράτη. Από την πλευρά τους οι Σέρβοι δείχνουν αξιοθαύμαστη επιμονή στην υποστήριξη των εθνικών τους συμφερόντων. Κυβέρνηση, αντιπολίτευση, Ορθόδοξη Εκκλησία και λαός δεν αποδέχονται την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου .
Ο Σέρβος ΥΠ.ΕΞ. Βουκ Γέρεμιτς ταξιδεύει όπου μπορεί για να αποτρέψει την αναγνώριση του Κοσσόβου. Στα τέλη Μαΐου βρέθηκε στη Συρία για να πιέσει μέσω Δαμασκού τον Οργανισμό Ισλαμικής Διάσκεψης. Στις 4-6-2009 ήταν στην Ονδούρα για να πείσει τα κράτη μέλη του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών να μην προβούν σε σχετική αναγνώριση.
Και ας μην ξεχνούμε ότι έχει ήδη κατατεθεί η προσφυγή του Βελιγραδίου στο Δικαστήριο Διεθνούς Δικαίου της Χάγης ώστε να κριθεί αν η απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου είναι σύμφωνη προς το Διεθνές Δίκαιο. Άρα η επέμβαση των Μεγάλων δεν έλυσε το πρόβλημα.
Μύθος τέταρτος: Τα σύνορα και το εδαφικό καθεστώς των χωρών έχουν πλέον σταθεροποιηθεί. Μακάρι να ήταν έτσι, αλλά δεν είναι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ΠΓΔΜ και η Βοσνία.
Στο κράτος των ψευδομακεδόνων οι πιέσεις των Αλβανών γίνονται όλο και εντονότερες. Ξεκινούν από το αίτημα της συγκυβέρνησης και φθάνουν μέχρι την απειλή απόσχισης και ένωσης με τους ομοεθνείς Κοσσοβάρους.
Μία ομάδα Αλβανών πολιτικών ζήτησε στα μέσα Ιουνίου την ομοσπονδοποίηση με δημιουργία καντονίων στην ΠΓΔΜ, αλλά και διαχωρισμό των Σλάβων από τους Αλβανούς με βάση το βελγικό και το ελβετικό πρότυπο. Πρόκειται για την ομάδα «Ιλλυρίδα», η οποία έχει αρχηγούς τους Νεβζάτ Χαλίλι και Χίσνι Σακίρι και υποστηρίζεται δημοσίως από τη Φοιτητική Ένωση του Πανεπιστημίου του Τετόβου, από το Σωματείο Βετεράνων Ανταρτών του 2001 και από ενώσεις πολιτών.
Εξ άλλου ο πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στη Σερβία W. Montgomerry πρότεινε στις 15-6-2009 να διχοτομηθεί το Κόσσοβο μεταξύ Σέρβων και Αλβανών και να γίνει δημοψήφισμα για την απόσχιση του σερβικού τομέως, δηλαδή της Ρεπούμπλικα Σέρπσκα, από τη Βοσνία.
Κατά τον Αμερικανό διπλωμάτη αυτή είναι η μόνη λύση για τις δύο ανοικτές πληγές των δυτικών Βαλκανίων. Ποιος, λοιπόν, πιστεύει σοβαρά ότι έχουν παγιωθεί οριστικά τα εδαφικά καθεστώτα;
Στα τέλη Μαΐου 260 Αμερικανοί και Βρετανοί πανεπιστημιακοί έστειλαν επιστολή στον πρόεδρο των ΗΠΑ στηρίζοντας τις ελληνικές για τη Μακεδονία και τον Μέγα Αλέξανδρο. Η ιστορία και ο πολιτισμός είναι τα όπλα μας. Τα έχουμε άραγε αξιοποιήσει;

Κωνσταντίνος Χολέβας - Πολιτικός επιστήμων
Πηγή:efkozani.gr/

Ο πρόεδρος της ΔΟΕ κατά του διορισμού θεολόγων στα δημοτικά.

Ο πρόεδρος της ΔΟΕ κ. Δημ. Μπράτης, στην πανηγυρική συνεδρίαση της 78ης Γ. Συνέλευσης της ΔΟΕ αναφέρθηκε εκτός των άλλων και στο θέμα των θεολόγων στα δημοτικά.
Συγκεκριμένα αναφέρει ότι «τελευταία έχουμε και τις προτάσεις της Ένωσης Θεολόγων να διδάσκουν το μάθημα των θρησκευτικών στα δημοτικά, τις οποίες δυστυχώς υιοθέτησε και ο Αρχιεπίσκοπος. Δεν θα το επιτρέψουμε ποτέ να γίνει».


ΠΡΟΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΔΕΙΤΕ
Επιστολή-παρέμβαση του Κοσμήτορα της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ στον Υπουργό Παιδείας.
Προ δέκα ημερών περίπου έφθασε στο γραφείο της κοσμητείας στη Θεολογική Σχολή του Α.Π.Θ ερωτηματολόγιο του Ινστιτούτο Παιδαγωγικών Ερευνών – Μελετών της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδος. Με λύπη διαπίστωσα ότι στο εν λόγω ερωτηματολόγιο υπάρχει σαφής τάση περιθωριοποίησης του μαθήματος των Θρησκευτικών, και κατ επέκταση της Ελληνορθόδοξα προσανατολισμένης Παιδείας μας, εφόσον διατυπώνονται ερωτήσεις προς τους παραλήπτες του ερωτηματολογίου δασκάλους σχετικές με όλα τα διδασκόμενα μαθήματα του Δημοτικού Σχολείου, αλλά απουσιάζει το μάθημα των Θρησκευτικών..
Κατόπιν τούτου:
-Επειδή
κάποιοι υπεύθυνοι στο χώρο της Εκπαίδευσης ίσως να μην εκτιμούν το γεγονός ότι υπάρχουν ως Γένος γιατί υπήρχε σωτήρας μας, η Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία.
-Επειδή δεν υπάρχει ανθρωπιστική(ουμανιστική) παιδεία χωρίς συγκεκριμένους αξιακούς προσανατολισμούς, με βάση τους οποίους να αναπτύσσεται η ελεύθερη προσωπικότητα του μαθητή, όπως δεν υπάρχει και ουδέτερη γνώση.
-Επειδή είναι άχρηστα τα σχολεία που δεν διακονούν την Παιδεία με την Τρισυπόστατη διάσταση ως εκπαίδευση, μόρφωση και ηθική καλλιέργεια, παράμετροι που συμβάλλουν, ώστε να μετατρέπονται οι παρεχόμενες στους μαθητές πληροφορίες σε γνώση και ήθος.
-Επειδή ουδείς έχει δικαίωμα να αποχρωματίσει τη διαπαιδαγώγηση των μαθητών από μια Παιδεία προσανατολισμένη στη δική μας παράδοση η και ζωή.
-Επειδή, όταν προβάλλεται το ερώτημα «τι σχολείο θέλουμε» δεν ερωτάται ο λαός, αλλά κυρίως μια δυναμική μειοψηφία που αποφασίζει γι΄ αυτόν χωρίς αυτόν.
-Επειδή φαίνεται πως σημαντικός ίσως αριθμός δασκάλων δεν επιθυμεί να διδάξει το μάθημα των Θρησκευτικών στην Πρωτοβάθμια εκπαίδευση..
Επανέρχομαι
σε πρόταση που επανέλαβα τελευταία πολλές φορές και απευθύνω σε σας το αίτημα να ενεργήσετε ώστε το μάθημα των Θρησκευτικών, το μόνο που απέμεινε, όπως φαίνεται, να εκφράζει την Ελληνορθόδοξα προσανατολισμένη Παιδεία μας, να διδάσκεται στο Δημοτικό Σχολείο:
α. Από Θεολόγους εκπαιδευτικούς εξειδικευμένους προς τούτο στην Πρωτοβάθμια εκπαίδευση και
β. Η δίωρη διδασκαλία του να επεκταθεί σε όλες τις τάξεις του Δημοτικού Σχολείου, όπως συμβαίνει σε αρκετά κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης(πχ Γερμανία, Κύπρο κλπ).
Σε κάθε περίπτωση, οφείλω να επισημάνω, ότι δεν είναι δυνατόν ο Ελληνικός λαός να ανέχεται την σαφώς διαφαινόμενη τάση και επιθυμία μιας δυναμικής μειοψηφίας να αποχρωματίσει την Παιδεία μας σταδιακά και να την αποκόψει από τις ρίζες της.
Τελειώνοντας, επαναλαμβάνω εκ νέου την έκκλησή μου να αναστείλετε τη ισχύ των τριών εγκυκλίων των σχετικών με το μάθημα των Θρησκευτικών και να ζητήσετε την έναρξη διαλόγου από μηδενική βάση σε συνεργασία με όλους τους ενδιαφερόμενους φορείς..
Με τιμή
Ο Κοσμήτορας
Ιωάννης Β. Κογκούλης
Καθηγητής Πανεπιστημίου.

28 Ιουν 2009

Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, «Περί θεολογικών διαλόγων».


«Μαζεύονται και συνεδριάζουν και κάνουν συζητήσεις ατέλειωτες για πράγματα πού δεν χωράει συζήτηση, που ούτε οι Άγιοι Πατέρες συζήτησαν εδώ και τόσα χρόνια.
Όλες αυτές οι ενέργειες είναι του πονηρού, για να ζαλίζουν και να σκανδαλίζουν τους πιστούς και να τους σπρώχνουν άλλους στην αίρεση και άλλους σε σχίσματα, και να κερδίζει έδαφος ο διάβολος. Πα, πα... βασανίζουν και μπερδεύουν τον κόσμο αυτοί οι άνθρωποι!...
.......Μερικοί από τους Ορθοδόξους πού έχουν ελαφρότητα και θέλουν να κάνουν προβολή, «Ιεραποστολή», συγκαλούν συνέδρια με ετεροδόξους, για να γίνεται ντόρος και νομίζουν ότι θα προβάλουν έτσι την Ορθοδοξία, με το να γίνουν δηλαδή ταραμοσαλάτα με τους κακοδόξους.
Αρχίζουν μετά οι υπέρ-ζηλωτές και πιάνουν το άλλο άκρο· λένε και βλασφημίες για τα Μυστήρια των Νεο-ημερολογιτών κλπ. και κατασκανδαλίζουν ψυχές πού έχουν ευλάβεια και ορθόδοξη ευαισθησία.
Οι ετερόδοξοι από την άλλη έρχονται στα συνέδρια, κάνουν τον δάσκαλο, παίρνουν ότι καλό υλικό πνευματικό βρίσκουν στους Ορθοδόξους, το περνάνε από το δικό τους εργαστήρι, βάζουν δικό τους χρώμα και φίρμα και το παρουσιάζουν σαν πρωτότυπο.
Και ο παράξενος σημερινός κόσμος από κάτι τέτοια παράξενα συγκινείται, και καταστρέφεται μετά πνευματικά.
Ο Κύριος όμως, όταν θα πρέπει, θα παρουσίασει τους Μάρκους τους Ευγενικούς και τους Γρηγορίους Παλαμάδες, που θα συγκεντρώσουν όλα τα κατασκανδαλισμένα αδέλφια μας, για να ομολογήσουν την Ορθόδοξη πίστη και να στερεώσουν την Παράδοση, και να δώσουν χαρά μεγάλη στην Μητέρα μας Εκκλησία.
Εάν ζούσαμε πατερικά, θα είχαμε όλοι πνευματική υγεία, την οποία θα ζήλευαν και όλοι οι ετερόδοξοι, και θα άφηναν τις αρρωστημένες τους πλάνες και θα σώζονταν δίχως κήρυγμα.
Τώρα δεν συγκινούνται από την αγία μας πατερική παράδοση, γιατί θέλουν να δουν και την πατερική μας συνέχεια, την πραγματική μας συγγένεια με τους Αγίους μας.
Αυτό που επιβάλλεται σε κάθε Ορθόδοξο είναι να βάζει την καλή ανησυχία και στους ετεροδόξους, να καταλάβουν δηλαδή ότι βρίσκονται σε πλάνη, για να μην αναπαύουν ψεύτικα τον λογισμό τους, και στερηθούν και σ' αυτήν τη ζωή τις πλούσιες ευλογίες της Ορθοδοξίας και στην άλλη ζωή τις περισσότερες και αιώνιες ευλογίες του Θεού».
Από το βιβλίο: ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ - 1998, τ. Α΄ σελ. 210, 348.

Ο «πρώτος» απόστολος και το πρωτείο (Του κ. Στεργίου Ν. Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Πανεπιστημίου)


῾Η μνήμη τοῦ ἀποστόλου Πέτρου τό μήνα αὐτό καί ἡ πρόσφατη ἐπίσκεψη τοῦ πάπα στήν ῾Ελλάδα καθιστοῦν ἐπίκαιρη τήν ἀναφορά στή «ρίζα» τοῦ περίφημου «πρωτείου τοῦ πάπα».
Οἱ παπικοί, ὡς γνωστόν, «στηρίζουν» τό δόγμα τους αὐτό στή σχέση πού ἰσχυρίζονται ὅτι συνδέει τήν «ἐκκλησία» τῆς Ρώμης μέ τόν κορυφαῖο ἀπόστολο. Κατά τήν ἄποψή τους πρῶτος ἐπίσκοπος Ρώμης ἦταν ὁ ἀπόστολος Πέτρος.
Σ᾿ αὐτόν, λένε, ὁ Κύριος ἔδωσε τήν ἀνώτερη ἐξουσία μεταξύ τῶν ἀποστόλων, ἡ ὁποία, βεβαίως, μεταβιβάσθηκε στόν διάδοχό του, τόν πάπα. Γι᾿ αὐτό ἀξιώνουν πλήρη ὑποταγή ὅλου τοῦ Χριστιανισμοῦ στόν ποντίφικα τῆς Ρώμης, τόν ὁποῖο δέχονται ὡς τήν κεφαλή τοῦ ὁρατοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, τόν «βικάριο», τοποτηρητή καί ἀντικαταστάτη του ἐπί τῆς γῆς.
῎Αν ὄντως ὁ ἀπόστολος Πέτρος παρέδωσε κάτι ἰδιαίτερο στόν ἐπίσκοπο Ρώμης, εἶναι θέμα πού θά μᾶς ἀπασχολήσει ἄλλοτε. Πρός τό παρόν μία σύντομη περιήγηση στίς ἄφθονες ἁγιογραφικές μαρτυρίες θά μᾶς δείξει τή θέση τοῦ ἀποστόλου Πέτρου μέσα στήν ὁμάδα τῶν δώδεκα ἀποστόλων.
Οἱ μαρτυρίες αὐτές, ὅπως τίς κατανόησε καί τίς ἑρμήνευσε ἡ πατερική μας παράδοση, δέν δίνουν ἐξ ἀντικειμένου καμία προτεραιότητα στόν ἀπόστολο Πέτρο.
῾Ο συμπαθέστατος, ἡρωικός καί ἐνθουσιώδης ἀδελφός τοῦ πρωτοκλήτου ᾿Ανδρέα πρέπει νά ἦταν στήν ἡλικία ὁ μεγαλύτερος ἀπό τούς μαθητές τοῦ Κυρίου. Τύπος ἐκφραστικός καί δυναμικός, νιώθουμε νά μᾶς συγκινεῖ καί νά μᾶς ἐκφράζει πολλές φορές μέ τίς μεταπτώσεις πού τόν χαρακτηρίζουν.
Διακρίνεται ἀνάμεσα στούς συμμαθητές του γιά τόν αὐθορμητισμό καί τή θερμότητά του. Συχνά σπεύδει νά ἐκφράσει αὐτό πού ὅλοι σκέπτονται. Δέν φαίνεται ὅμως πουθενά νά τοῦ ἀνέθεσε ὁ Κύριος κάποια ἰδιαίτερη δικαιοδοσία, ὅπως δέν ἔκανε καί γιά κανέναν ἄλλον ἀπό τούς δώδεκα ἀποστόλους.
῞Ολοι εἶναι «ἄρχοντες πνευματικοί, ὑπό Θεοῦ χειροτονηθέντες οὐκ ἔθνη καί πόλεις διαφόρους λαμβάνοντες, ἀλλά πάντες κοινῇ τήν οἰκουμένην ἐμπιστευθέντες», ὅπως γράφει ὁ ἅγιος ᾿Ιωάννης ὁ Χρυσόστομος.
᾿Από κοινοῦ τούς ἀνέθεσε ὁ Κύριος τή διδαχή καί διαποίμανση
τῆς οἰκουμένης ὅλης, ὅταν τούς ἀπέστειλε μέ τήν ἐντολή· «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη...» (Μθ 28,19).
῞Οταν, κάποτε, σέ σχετική ἐρώτηση τοῦ Κυρίου ὁ Πέτρος ὁμολογεῖ τή θεότητά του, εἰσπράττει τή μεγάλη ὑπόσχεση ὅτι «... κἀγώ δέ σοι λέγω ὅτι σύ εἶ Πέτρος, καί ἐπί ταύτῃ τῇ πέτρᾳ οἰκοδομήσω μου τήν ἐκκλησίαν... καί δώσω σοι τάς κλεῖς τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν...» (Μθ 16,18.19).
᾿Αλλά ἐδῶ δέν ἐπαινεῖται ὁ Πέτρος προσωπικά. ᾿Εξαίρεται ἡ ὁμολογία, πού ὁ ἴδιος ὁ Θεός τοῦ ἀποκάλυψε ὅτι ὁ ᾿Ιησοῦς Χριστός εἶναι ὁ Θεός. Παρόμοια ἀποκάλυψη εἶχε δοθεῖ νωρίτερα στόν Ναθαναήλ, ὁ ὁποῖος ἐπίσης ὁμολόγησε «σύ εἶ ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ» (᾿Ιω 1,50), καί στή Μάρθα, τήν ἀδελφή τοῦ Λαζάρου (᾿Ιω 11, 27).
῾Η πίστη στή θεότητα τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ πέτρα, δηλαδή ὁ βράχος πάνω στόν ὁποῖο οἰκοδομεῖται ἡ ᾿Εκκλησία, τῆς ὁποίας θεμέλιο μοναδικό καί ἀναντικατάστατο εἶναι τό πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας· ὄχι ὁ Πέτρος οὔτε κανείς ἄλλος ἄνθρωπος. «Θεμέλιον γάρ ἄλλον οὐδείς δύναται θεῖναι παρά τόν κείμενον, ὅς ἐστιν ᾿Ιησοῦς Χριστός» (Α´ Κο 3,11· πρβλ. ᾿Εφ 2,20), θά γράψει ἀργότερα ὁ ἀπόστολος Παῦλος. ᾿Αλλά καί ὁ ἴδιος ὁ Πέτρος μέ ἔμφαση θά διακηρύξει τόν ᾿Ιησοῦ Χριστό ὡς «λίθον ζῶντα» (Α´ Πε 2,4).
Καί θά τονίσει ὅτι ἐπάνω σ᾿ αὐτό τό ἀγκωνάρι οἰκοδομοῦνται οἱ πιστοί, γιά νά ἀποτελέσουν τόν πνευματικό οἶκο τῆς ᾿Εκκλησίας.
Προφανῶς τήν πίστη τοῦ Πέτρου διαθέτουν καί οἱ ἄλλοι μαθητές. Γι᾿ αὐτό καί σ᾿ ἐκείνους ὁ Κύριος ἀναθέτει ἀπαράλλακτα τήν ἴδια ἐξουσία· «᾿Αμήν λέγω ὑμῖν, ὅσα ἐάν δήσητε ἐπί τῆς γῆς, ἔσται δεδεμένα ἐν τῷ οὐρανῷ, καί ὅσα ἐάν λύσητε ἐπί τῆς γῆς, ἔσται λελυμένα ἐν τῷ οὐρανῷ» (Μθ 18,18). Θά ἐπαναλάβει δέ τήν ἀνάθεση καί θά τήν κάνει ἀκόμη πιό συγκεκριμένη ὁ Κύριος μετά τήν ἀνάσταση. Θά δώσει σ᾿ ὅλους τούς μαθητές του τό ἅγιο Πνεῦμα, γιά νά μποροῦν νά συγχωροῦν τίς ἁμαρτίες ὡς δικοί του ἐντεταλμένοι (᾿Ιω 20,22).
Στούς δώδεκα ἐπίσης ἀδιάκριτα ὑπόσχεται ὁ Κύριος ὅτι κατά τή δευτέρα παρουσία του, «ὅταν καθίσῃ ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐπί θρόνου δόξης αὐτοῦ, καθίσεσθε καί ὑμεῖς ἐπί δώδεκα θρόνους, κρίνοντες τάς δώδεκα φυλάς τοῦ ᾿Ισραήλ» (Μθ 19,28). Δέν κάνει κάποια διάκριση στόν Πέτρο, πρός τόν ὁποῖο μάλιστα ἀπευθύνεται ὁ λόγος.
῾Η ἴδια ὑπόσχεση ἐπαναλαμβάνεται στήν προφητεία γιά τήν οὐράνια πόλη τῆς ᾿Αποκαλύψεως, ὅπου φαίνεται «τό τεῖχος τῆς πόλεως ἔχον θεμελίους δώδεκα, καί ἐπ᾿ αὐτῶν δώδεκα ὀνόματα τῶν δώδεκα ἀποστόλων τοῦ ἀρνίου» (᾿Απ 21,14).
῾Ο ἴδιος ὁ ἀπόστολος Πέτρος δέν εἶχε ποτέ τή συνείδηση ὅτι σέ κάτι ὑπερτερεῖ τῶν ἄλλων ἀποστόλων. Γι’ αὐτό, στή ζωή τῆς πρώτης ᾿Εκκλησίας, τίποτε δέν ἀποφασίζει μόνος του. Εἰσηγεῖται τά θέματα στό σῶμα τῶν δώδεκα, ὅπως κάνουν καί ὅλοι οἱ ἄλλοι, καί ἀπό κοινοῦ λαμβάνονται οἱ ἀποφάσεις.
Αὐτό βλέπουμε π.χ. κατά τήν ἐκλογή τοῦ Ματθία, ὁ ὁποῖος ἀντικατέστησε τόν ᾿Ιούδα (Πρξ 1,15-26), στή διευθέτηση τοῦ παραπόνου τῶν ἑλληνιστῶν μέ τήν ἐκλογή τῶν ἑπτά διακόνων (Πρξ 6,1-7), στήν ἀποστολική σύνοδο (Πρξ 15,6-29) καί σέ πάρα πολλά ἄλλα περιστατικά πού ἱστοροῦνται στίς Πράξεις τῶν ἀποστόλων.
Τή συνείδηση τῆς ἰσότητας τοῦ Πέτρου πρός τούς ἄλλους μαθητές ἐπιβεβαιώνει ἡ ταπείνωση μέ τήν ὁποία δέχεται ἀδιαμαρτύρητα τόν ἔλεγχο ἀπό τόν Παῦλο στήν ᾿Αντιόχεια. ᾿Επειδή ἡ συμπεριφορά τοῦ Πέτρου ἔδινε ἀφορμή ἐπάρσεως στούς ἐξ ἰουδαίων χριστιανούς «κατά πρόσωπον αὐτῷ ἀντέστην», ἱστορεῖ ὁ Παῦλος (Γα 2,11-14).
«῾Ο Παῦλος ἐπιπλήττει καί ὁ Πέτρος ἀνέχεται καί συμμορφώνεται πρός τήν ὑπόδειξη», θαυμάζει ὁ ἅγιος Χρυσόστομος. Αὐτό σημαίνει ἁγιότητα καί συναίσθηση τῆς ἱερῆς ἀποστολῆς!
Τήν ἴδια ἅγια συναίσθηση βλέπουμε καί στίς ᾿Επιστολές τοῦ ἀποστόλου Πέτρου, ὅπου συστήνεται ὡς «δοῦλος καί ἀπόστολος ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ» (Β´ Πε 1, 1). ᾿Απευθύνεται πρός τούς ὑφισταμένους του πρεσβυτέρους ὡς «ὁ συμπρεσβύτερος» (Α´ Πε 5,1).
᾿Αναγνωρίζει στό πλήρωμα τῆς ᾿Εκκλησίας, στούς ἁπλούς χριστιανούς, τήν «ἰσότιμον ἡμῖν λαχοῦσι πίστιν» (Β´ Πε 1,1) καί τούς παροτρύνει· «τήν ταπεινοφροσύνην ἐγκομβώσασθε» (Α´ Πε 5,5).
Αὐτή τήν παρακαταθήκη τῆς ταπεινοφροσύνης κληροδοτεῖ σ᾿ ὅλη τήν ᾿Εκκλησία ὁ κορυφαῖος ἀπόστολος κι ὅποιος τήν ἐνστερνίζεται ἀναγνωρίζεται ὡς «μέγας» ἀπό τόν Κύριο·
῾Ο ποιμένας καί διδάσκαλος ἀναδεικνύεται ἄξιος διάδοχος καί συνεχιστής τῆς ἱστορίας τοῦ ἀποστόλου καί γνήσιος μαθητής τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. ῾Ο πιστός εὐλογεῖται καί ἁγιάζεται καί ἡ ᾿Εκκλησία θριαμβεύει.

Μετά τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση εισάγουν τη θρησκεία της ΓΙΟΓΚΑ στην εκπαίδευση!


Αρχίζουν πρώτα από τους εκπαιδευτικούς ΚΑΙ συνέχεια θα έχουν τα παιδιά μας;
Κατόπιν εντολής του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (ΥΠ.Ε.Π.Θ.)
εισάγεται στα σχολεία της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαιδεύσεως η θρησκεία της Γιόγκα.
Μετά τον οργανωμένο πόλεμο κατά του μαθήματος των Θρησκευτικών και την υποβάθμισή του και πριν ακόμα καταλάβουμε τι έχει γίνει με τη λεγόμενη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, το Υπουργείο έδωσε εντολή, για σεμινάρια προς τούς εκπαιδευτικούς.
Ήδη εστάλησαν από τα Γραφεία των Συμβούλων προς τούς Διευθυντές των σχολείων οι σχετικές οδηγίες (4 σελίδες).
Στο πρώτο έγγραφο σημειώνεται:
Παρακαλούμε να προωθηθούν τα συνημμένα σε όλα (δική τους ή υπογράμμιση) τα σχολεία αρμοδιότητάς σας.
Στο δεύτερον έγγραφο σημειώνεται: Σεμινάρια για όλους τούς εκπαιδευτικούς Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης: Η Yoga στην Εκπαίδευση.
Στο τρίτον έγγραφο σημειώνονται οι ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ και οι ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΕΣ.
Και στο τέταρτον έγγραφο παρουσιάζεται το Πρόγραμμα Σεμιναρίων (Φιλοσοφία της γιόγκα, ο ρόλος της αναπνοής, Hatha Yoga, αναπνευστικές ασκήσεις (Prananayama) – Στάσεις (Asana) και βαθιά χαλάρωση κ.λπ…
Και όλα αυτά τα παρουσιάζουν ως ασκήσεις δήθεν του σώματος, ώστε να εξαπα­τούν τούς αφελείς ότι πρόκειται για γυμναστικές ασκήσεις. Η Yoga είναι ΘΡΗΣΚΕΙΑ κύριε Υπουργέ. Θα επανέλθουμε στο θέμα γιατί είναι πολύ σοβαρό. Το βρήκα στον “Ορθόδοξο Τύπο” της 26ης Ιουνίου.
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ εδώ
Πηγή:Αντιαιρετικό εγκόλπιο

«Εκκλησία» Drive In


Χιλάδες οι προτεσταντικές παραφυάδες- αιρέσεις. Μια από αυτές η Drive In Cristian Church αγόρασε ένα μεγάλο οικόπεδο, πρώην κινηματογράφο και τον μετέτρεψε σε «εκκλησία».
Στην Daytona της Florida λοιπόν, οι πιστοί μαζί με τα κατοικίδιά τους, αν θέλουν δεν βγαίνουν έξω απ΄τ’ αυτοκίνητο τους κατά την λειτουργία.
Ο αιδεσιμότατος Larry G. Deitch που ανέλαβε στις 30 Ιουλίου 1995, λειτουργεί απο το μπαλκόνι .




Δείτε φωτογραφίες από το αφιέρωμα του περιοδικού ΤΙΜΕ
http://www.time.com/time/photoessays/2006/drive_in_church/
Μέχρι που μπορεί να φτάσουν οι αιρέσεις;

Το φαινόμενο της αθεΐας

Σε κάθε εποχή θα υπάρχουν και οι άθεοι. Τι είναι αθεΐα; Είναι το φαινόμενο εκείνο κατά το οποίο ορισμένοι άνθρωποι αρνούνται την ύπαρξη του Θεού και θέλουν να ζουν σαν να μην υπάρχει Θεός. Άθεος είναι «ο μη νομίζων είναι Θεός», λέγει Κλήμης ο Αλεξανδρεύς.
Η αθεΐα άλλοτε παρουσιάζεται θεωρητικά, ως ιδεολογία, και άλλοτε εμφανίζεται στην πράξη σαν ένας τρόπο υλιστικής ζωής. Φυσικά, όπως προείπαμε, δεν είναι φαινόμενο μόνο της εποχής μας.
Στην αρχαιότητα εμφανίζεται στους κύκλους των Σοφιστών και σε μερικούς προσωκρατικούς φιλοσόφους. Στα νεότερα χρόνια, κυρίως από την Αναγέννηση και μετά, παρατηρείται μεγαλύτερη αθεϊστική κίνηση.
Ο άνθρωπος θεωρήθηκε ελεύθερος, αυτόνομος και κατά συνέπεια δεν μας χρειάζεται Θεός!
Γεννάται όμως το ερώτημα: Ποια είναι τα αίτια που οδηγούν τον άνθρωπο στην αθεΐα; Είναι βέβαια πολλά και διάφορα. Τα κυριότερα είναι τρία: Ο εγωισμός, η αμαρτία και η αφροσύνη.
Ο εγωισμός συγκεντρώνει τον κόσμο στον εαυτό του, νομίζει πως τα ξέρει όλα και πιστεύει, ότι η πίστη στον Θεό δεν είναι απαραίτητη. Ο εγωιστής θεοποίησε τον εαυτό του. Άλλο αίτιο της αθεΐας είναι η αμαρτία. Η άτακτη και ανήθικη ζωή οδηγεί πολλάκις τον άνθρωπο στην άρνηση του Θεού. «Πας ο φαύλα πράσσων μισεί το φως…» (Ιω. γ΄ 20).
Τέλος η αφροσύνη οδηγεί τον άνθρωπο στο να πει ότι δεν υπάρχει Θεός. «Είπεν άφραν εν τη καρδία αυτού ότι δεν υπάρχει Θεός» (Ψαλμ. υβ΄ 2). Είχε λοιπόν δίκαιο ο Βράϊλας Αρμένης όταν έλεγε «η αθεΐα είναι νόσος του εγκεφάλου».
Η αθεΐα είναι παραλογισμός.
Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει χωρίς Θεό. Έχει ανάγκη από το Θεό, όπως έχει ανάγκη από το νερό και το οξυγόνο (Αλέξης Καρρέλ).
Η δε άρνηση του Θεού έχει ως αποτέλεσμα το άγχος, την απελπισία και τον θάνατο.

Του πρωτ. Πολυκ. Γρ. Τύμπα
Η ΕΡΕΥΝΑ 28 Ιουνίου 2009, αρ. φύλλου 15238, σελίδα 38

27 Ιουν 2009

Βατικανό, Συνάντηση Πάπα με την αντιπροσωπεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως


Ο Πάπας με την αντιπροσωπεία από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως
Ο ρόλος του επισκόπου της Ρώμης στην επιδίωξη της πλήρους κοινωνίας

Με την ευκαιρία του εορτασμού των Αγίων Πέτρου και Παύλου, ο πάπας Benedict XVI, είχε συνάντηση το πρωί του Σαββάτου 27 Ιουνίου, με την αντιπροσωπεία από το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης.
Την αντιπροσωπεία αποτελούσαν ο Μητροπολίτης Γαλλίας κ. Εμμανουήλ, Πρόεδρος της Συνόδου των Ορθοδόξων Επισκόπων της Γαλλίας και Διευθυντής του Γραφείου του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Ε.Ε., ο Βοηθός Επίσκοπος Σινώπης της Ιεράς Μητροπόλεως Βελγίου κ. Αθηναγόρας, καθώς και ο Διάκονος Ιωακείμ Μπίλλης, Κωδικογράφος της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικoυμενικού Πατριαρχείου.

Ο πάπας Bενέδικτος XVI στην ομιλία του ανάμεσα στα άλλα τόνισε:

"Χάρη σε σας και ειρήνη από τον Θεό Πατέρα μας και του Κυρίου Ιησού Χριστού" (Eφεσ. 1, 2).
Με αυτά τα λόγια ο Απόστολος Παύλος , απόστολος του Ιησού Χριστού μίλησε "προς τους αγίους" της Έφέσου
Σήμερα, με την παρούσα διακήρυξη της ειρήνης και της σωτηρίας, σας καλωσορίζω στην γιορτή των Αγίων Πέτρου και Παύλου, η οποία θα ολοκληρώσει το έτος Αποστόλου Παύλου.
Πέρυσι, ο Οικουμενικός Πατριάρχης, Βαρθολομαίος, μας τιμήσε με την παρουσία του να γιορτάσουμε τα εγκαίνια του έτους της προσευχής, του προβληματισμού και της ανταλλαγής μεταξύ Ρώμης και Κωνσταντινουπόλεως.
Με τη σειρά μας, είχαμε τη χαρά της αποστολής αντιπροσωπείας στην γιορτές που διοργάνωσε το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Επίσης δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά σε αυτό το έτος το αφιερωμένο στη μνήμη του Αγίου Παύλου, ο οποίος συνέστησε "να διατηρηθεί η ενότητα του πνεύματος στην ομολογία της ειρήνης", η διδασκαλία μας ότι υπάρχουν «ένα σώμα και ένα πνεύμα" (Eφ. 4, 3-4).
Καλώς ήρθατε, αγαπητοί αδελφοί που έχετε αποσταλεί από την Αυτού Αγιότητα τον Οικουμενικό Πατριάρχη.
Σε αρμονία γιορτάζουμε την γιορτή των Αγίων Πέτρου και Παύλου, πρωτοκορυφαίων των Αποστόλων, που επικαλείται και η Ορθόδοξη λειτουργική παράδοση, ότι είναι αυτοί που κατέχουν την πρώτη θέση μεταξύ των αποστόλων και ονομάζονται "οι πλοίαρχοι των Οικουμένης "Με την παρουσία σας, η οποία είναι ένα σημάδι εκκλησιαστικής αδελφοσύνης, θυμόμαστε τη δέσμευσή μας για την αναζήτηση της πλήρους κοινωνίας.
Γνωρίζετε ήδη, αλλά θα ήθελα να επιβεβαιώσω σήμερα ότι η Καθολική Εκκλησία προτίθεται να συμβάλει με κάθε τρόπο ότι είναι δυνατόν για την αποκατάσταση της πλήρους κοινωνίας, σε απάντηση της βούλησης του Χριστού.
Με την προοπτική αυτή, θα μπορέσουμε να δούμε με εμπιστοσύνη την ομαλή συνέχιση των εργασιών της Μικτής Θεολογικής Επιτροπής για τον διάλογο μεταξύ της Ορθόδοξης και της ρωμαϊκής Καθολικών.
Οι τελευταίοι (Μικτή Θεολογική Επιτροπή για το διάλογο) θα συναντηθούν τον Οκτώβριο για να αντιμετωπίσουν ένα κρίσιμο ζήτημα για τις σχέσεις μεταξύ Ανατολής και Δύσης, δηλαδή ο ρόλος του επισκόπου της Ρώμης στην κοινωνία της Εκκλησίας κατά τη διάρκεια της πρώτης χιλιετίας.
Η μελέτη του θέματος αυτού αποδεικνύεται απαραίτητη στο πλαίσιο της τρέχουσας αναζήτηση της πλήρους κοινωνίας. ….....
Εύχομαι οι συμμετέχοντες στο διάλογο Ορθοδόξων-Καθολικών να γνωρίζουν τις προσευχές μου και ότι ο διάλογος αυτός έχει την πλήρη υποστήριξη της Καθολικής Εκκλησίας.
Με όλη μου την καρδιά, ελπίζω ότι οι παρεξηγήσεις και τις εντάσεις που ανέκυψαν μεταξύ των Ορθοδόξων αντιπροσώπων κατά την τελευταία ολομέλεια της εν λόγω επιτροπής έχουν ξεπεράστει, έτσι ώστε αυτός ο διάλογος να είναι πιο πολύ αντιπροσωπευτικός της ορθοδοξίας.
Αγαπητοί αδελφοί, σας ευχαριστώ και πάλι για την παρουσία σας σε αυτή την ημέρα και παρακαλούμε να μεταφέρετε αδελφικούς χαιρετισμούς μου προς το Οικουμενικό Πατριάρχη, Βαρθολομαίο, την Ιερά Σύνοδο και όλους τους κληρικούς, καθώς και τον πιστό Ορθόδοξο λαό.
Η χαρά της γιορτής των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, τους οποίους παραδοσιακά γιορτάζουμε την ίδια ημέρα, ας γεμίσουν την καρδιά σας με εμπιστοσύνη και ελπίδα!

(© L'Osservatore Romano - 28 Ιουνίου 2009)
Il Papa a una delegazione del Patriarcato ecumenico di Costantinopoli Il ruolo del Vescovo di Roma nella ricerca della piena comunione

Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ (ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΓΟΝΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ!!!)



Ας σιγήσουν και ας φράξουν τα απύλωτα στόματά τους οι άθλιοι υπο­κρι­τές σ’ όλη τη γη που δήθεν διαμαρτύρονται και διαδηλώνουν για τη βία, την τρομοκρατία, τους πολέμους των Αμερικάνων, τις επεμβάσεις των Ρώ­σων, το «ολοκαύτωμα» των Εβραίων, το ΙΡΑΚ, το Αφγανιστάν, την ΚΙΝΑ, την Μιανμάρ και οποιαδήποτε άλλη κατάσταση παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμά­των που βασανίζει και σκοτώνει την ανθρωπό­τητα! Ας συσταλούν από ντροπή και ας νιώσουν τις άξιες κάθε τιμωρίας ενοχές τους εκείνοι που στο όνομα πάλι δήθεν των “δικαιωμάτων αυτοδιά­θεσης” (πολύ sic όρος για να περιγράφεται ο απόλυτος δαιμονι­σμός και η αλλοτρίωση του ανθρωπίνου προσώπου…) μάχονται σαν απο­τρόπαια και εφιαλτικά όντα της Κολάσεως και του πιο ανήλιαγου και σκοτεινού Άδη διεκδικώντας το “δικαίωμα” ενάντια στην αγέννητη – ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ – ζωή των εμβρύων που κατακρεουρ­γούνται κατά χιλιάδες και εκατομμύρια από αδίστακτους επίορ­κους γιατρούς του Σατανά, από παράφρονες και σύγχρονες Μήδειες, μανά­δες ανάξιες αυτού του Μεγάλου και Θείου Δώρου του Πανάγαθου Θεού προς τον τιπο­τένιο και χοϊκό άνθρωπο!!!
Τα λόγια – όση οργή και αποδοκιμασία και αν ντυθούν – είναι φτωχά και ανήμπορα να περιγράψουν το Μεγαλύτερο
Έγκλημα στην Ιστορία της Ανθρωπό­τητος!!! Ένα Έγκλημα, μια Γενοκτονία που οι “προο­δευτικοί” της γης αρνούνται καν να αναγνωρίσουν! Που αντιθέ­τως πασχίζουν με διαβολική μανία να επιβάλουν ως απόλυτα θεμιτή και ως… δικαίωμα! Δικαίωμα ενάντια στον Δημιουργό! Δικαίωμα ενάντια στα αθώα θύματα αυτής της ανείπωτης και ανυπέρβλητης κτηνωδίας!
Ένα μόνο θα πω: πραγματικά αναρωτιέμαι εάν αυτή η θηριωδία εί­ναι έμπνευση και υποβολή του Σατανά ή αν ακόμη και αυτός ο Σατανάς φρίττει και συστέλλεται μπροστά στο κατάντημα και τον παροξυσμό της ανθρώπι­νης αγριότητας, συνέπειας της αποστασίας του ανθρώπου από την πίστη στο Θεό, από την αληθινή αγάπη προς το Θεό και το συνάνθρωπο. Και στην περί­πτωση των εκτρώσεων αυτό το απύθμενο και ασύλληπτο μίσος και μένος εκδηλώνεται από τον άνθρωπο ενάντια στο ίδιο του το σπλάγχνο…



Η αμαρτία είναι καρπός της δικής μας εωσφορικής έπαρσης, της εμμο­νής μας στο ίδιον θέλημα, της αθέτησης των σωτηριωδών εντολών του φιλαν­θρώπου Δημιουργού μας.
Το μόνο που ξεπλένει την αμαρτία είναι η ειλικρινής μετάνοια και η μυστη­ριακή της έκφραση μέσα από τη λυτρωτική Ιερά Εξομολόγηση και την παρεχόμενη διά των πνευματικών πατέρων άφεση αμαρτιών, σύμφωνα με την αδιάψευστη εντολή του Κυρίου μας Ιησού Χριστού: «ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς· ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται» (Ιωάν. 20:23)

Εκτρώσεις στην Ελλάδα

Τα τελευταία χρόνια εμείς οι Έλληνες έχουμε συνηθίσει να καταλαμβάνουμε κάποιες πρωτιές· άλλοτε στη Eurovision, άλλοτε στις διεθνείς αθλητικές οργανώσεις. Πρωτιές για τις οποίες οι περισσότεροι αισθανόμαστε ικανοποίηση καθώς αποτελούν αφορμές για την προβολή της Χώρας μας σε όλο τον κόσμο.
Μέσα σ’ αυτή την παραζάλη των επιτυχιών όμως ξεχνάμε – ή δεν θέλουμε να θυμόμαστε… – ότι η μαρτυρική τούτη Πατρίδα – διαχρονικός στόχος των δυνάμεων του σκότους από τότε που ασπάστηκε την Αλήθεια, τον Χριστιανισμό βάλλεται δολίως και τεχνηέντως από αντίχριστες ιδέες, αντίχριστες ιδεολογίες, αντίχριστες «μόδες» και ρεύματα, αντίχριστα και ξενόφερτα ήθη και συνήθειες…

Είναι αυτό που ο Άγιος Εθνομάρτυς Κοσμάς ο Αιτωλός αποκαλούσε Προφητικά «ψευτορωμαίϊκο», αναφερόμενος στο κρατικό μόρφωμα που θα μας «παραχωρούσαν» μετά από χρόνιες αιματηρές θυσίες οι μασόνοι της Δύσεως σε συνεργασία με τους «δικούς μας» σκοταδιστές φραγκολεβαντίνους τύπου Κοραή. Ένα μόρφωμα «κουτσουλιά» μέσα στο Χάρτη αλλά και την Ιστορία, συγκρινόμενο με το μεγαλείο – γεωγραφικό και πνευματικό – της Ρωμαίϊκης Αυτοκρατορίας, της Ρωμιοσύνης, της αληθινής Ελλάδας!!!
Έχουμε καταντήσει κυριολεκτικά ένα παγκόσμιο ιδεολογικό «αποχωρητήριο», μια τεράστια «χαβούζα» ανακύκλωσης και προώθησης ό,τι πιο ξένου, αλλότριου και εχθρικού στη ρωμαίϊκη (ή με άλλο όρο «ελληνορθόδοξη») παράδοσή μας!
Πολιτικός «γάμος», εκτρώσεις, «ελεύθερη» συμβίωση, άκρατος πανσεξουαλισμός έχουν κατακρεουργήσει το πολύπαθο και βασανισμένο κορμί της Ρωμιοσύνης
. Έχουν μετατρέψει την πρωτιά του ελληνικού πνεύματος σε μια αποτρόπαια πρωτιά του νεοελληνικού δράματος, μιας ανείπωτης τραγωδίας με θύματα τις ψυχές μας, τα κορμιά μας, τη διανοητική και εν γένει πνευματική μας ισορροπία.
Από τις πιο φρικτές εκφάνσεις αυτού του ξεπεσμού – ίσως η πλέον απάνθρωπη, μακάβρια και εφιαλτική – είναι η «πρωτιά» της Ελλάδας στη γενοκτονία των εκτρώσεων! Πρώτη στην Ευρώπη και τρίτη παγκοσμίως η «κουτσουλιά» Ελλαδίτσα μας στο μεγαλύτερο αυτό έγκλημα στην Ιστορία της Ανθρωπότητος!!!
Και αναρωτιόμαστε: πώς μπορεί τόση κακία και τόση ανθρωποκτόνος μανία να χωρέσουν σε μια… «κουτσουλιά» της γης…;
Ας μάς απαντήσουν οι φονιάδες επίορκοι γιατροί και οι νέες «Μήδειες» μπροστά στους οποίους ωχριά και η ίδια η Κόλαση με όλους τους δαίμονες μαζί!
Ο Θεός να μάς λυπηθεί και να μας ελεήσει…Αμήν.


Σχετικά βίντεο

01_The Silent Scream

02_The Silent Scream

03_The Silent Scream

04_The Silent Scream (cut)

05_Kalypso

06_Evil Doctors

07_anarofisis-diamelismos

08_Εκτρώσεις στην Ελλάδα_1o

09_Εκτρώσεις στην Ελλάδα_2ο

10_Εκτρώσεις στην Ελλάδα_3o

Πηγή:defrejus

Φ. Κόντογλου, Περί Αθεΐας


Αθεΐα. Το καύχημα της εποχής μας

Νυξ αφεγγής τοις απίστοις, Χριστέ, τοις δε πιστοίς φωτισμός.
Αθεΐα! Τίτλος μεγάλος και καύχημα για τον σημερινόν άνθρωπο.
Όποιος τον αποχτήσει (και για να τον αποχτήσει, φτάνει να χειροτονηθεί μοναχός του άπιστος),γίνεται παρευθύς στα μάτια των άλλων σοφός, κι’ ας είναι αμόρφωτος, σοβαρός, κι’ ας είναι γελοίος, επίσημος κι’ ας είναι αλογάριαστος, υπεράξιος κι’ ας είναι ανάξιος, επιστήμονας κι’ ας είναι κουφιοκέφαλος.
Δεν μιλώ για τον άνθρωπο που έχει πόθο να πιστέψει, μα δεν μπορεί, με όλο που κατά βάθος πάντα η αιτία της απιστίας είναι η περηφάνεια, αυτή η οχιά, που κρύβεται τόσο επιτήδεια μέσα στον άνθρωπο, που δεν μπορεί να την καταλάβει.
Όπως και νάναι, οι άνθρωποι που αγωνίζουνται και πολεμάνε με τον άπιστο εαυτό τους, έχουνε όλη τη συμπόνεσή μας.
Γι’ αυτούς παρακαλούμε, όσοι πιστεύουμε, να τους βοηθήσει ο Θεός να πιστέψουνε, όπως έκανε σε κείνον τον πατέρα που είχε άρρωστο το παιδί του, και παρεκάλεσε τον Χριστό να το γιατρέψει.
Και Κείνος του είπε: «Αν μπορείς να πιστέψεις, όλα είναι δυνατά σε κείνον που πιστεύει».
Και τότε ο πατέρας του παιδιού έκραξε με δάκρυα: «Πιστεύω, Κύριε. Βοήθει μου τη απιστία», δηλαδή «έχω πόθο να πιστέψω, κι’ εσύ, Κύριε, δυνάμωσέ τον».
Οι άπιστοι, για τους οποίους
μιλούμε, δεν είναι τέτοιοι. Όχι μονάχα δεν κλάψανε ποτέ, για να ανοίξουνε με τον πόνο και με τη συντριβή την κλεισμένη πόρτα, την πόρτα της μετανοίας, όπως έκανε εκείνος ο δυστυχισμένος πατέρας που γράφει το Ευαγγέλιο, αλλά μήτε συγκινηθήκανε ποτέ τους, μήτε αισθανθήκανε καμμιά πίκρα για την απιστία τους, μήτε νοιώσανε πως έχουνε γι’ αυτό καμμιά ευθύνη, κανένα φταίξιμο.Όλο το φταίξιμο είναι του Θεού, που δεν φανερώνεται μπροστά τους να τους πει:
«Ελάτε, ψηλαφήσετέ με, πιάστε με, μιλείστε μαζί μου όπως μιλάτε μεταξύ σας, αναλύσετέ με μέ τη χημεία σας, κομματιάστε με μέ το μαχαίρι της ανατομίας σας, ζυγίστε με, μετρείστε με, ικανοποιήσετε τις άπιστες αισθήσεις σας, χορτάσετε τ’ αχόρταγο λογικό σας!».
Αυτοί οι αυτοτιτλοφορούμενοι άπιστοι, σε καιρό που επιδείχνουνε την εξυπνάδα τους, φουσκωμένοι από τον κούφιον αγέρα της περηφάνειας κι’ από την πονηρή ευστροφία του μυαλού τους, δεν είναι σε θέση οι δύστυχοι, να νοιώσουνε πόσο ανόητοι και στενόψυχοι φαίνουνται σε κείνους που πιστεύουνε.
Γιατί, για να πιστέψουνε, ζητάνε κάποιες αποδείξεις που κάνουνε τον πιστό να τους ελεεινολογεί για την περιορισμένη αντίληψη που έχουνε για το πνεύμα και για τα πνευματικά ζητήματα.
Ο πιστός ξέρει πολύ καλά ως που μπορούνε να φτάξουνε οι διαλογισμοί του άπιστου, γιατί, κι’ αυτός, σαν άνθρωπος, τους έχει εκείνους τους λογισμούς, τους λογισμούς της σάρκας, τους λογισμούς τούτου του κόσμου.
Ενώ ο άπιστος είναι ανύποπτος για όσα έχει μέσα του ο πιστός, και για ό,τι βρίσκεται παραπέρα από την πρακτική γνώση του, δηλαδή για τα μυστήρια που είναι κρυμμένα από τα μάτια του, και που γι’ αυτό θαρρεί πως δεν υπάρχουνε.
Κι’ από την ανοησία του κορδώνεται, και μιλά με καταφρόνεση για κείνους που είναι σε θέση να νοιώσουνε τη βαθύτερη σύσταση του κόσμου, ενώ αυτός ο δυστυχής είναι τυφλός και κουφός, και θαρρεί πως τα’ ακούει όλα και πως τα βλέπει όλα.
Ο πιστός έχει πνευματικά μάτια και πνευματικά αυτιά, καθώς και κάποια «υπέρ αίσθησιν».
Ο άπιστος πώς να πάρει είδηση από κείνον τον μυστικόν κόσμο μόνο με τα χονδροειδή μέσα που έχει, δηλαδή με τις σωματικές αισθήσεις;
Πώς να πιάσει τα λεπτά κι’ αλλόκοτα μηνύματα εκείνου του κόσμου, αφού ο δυστυχής δεν έχει τις κεραίες που χρειάζουνται για να τα πιάσει;
Ο Απόστολος Παύλος γράφει στην Α’ προς Κορινθίους επιστολή του, με τον τρόπο που γνωρίζει μονάχα αυτός, για το τι είναι σε θέση να νοιώσει ο πιστός, και τι μπορεί να νοιώσει ο άπιστος:
Λαλούμε, λέγει, τη σοφία του Θεού που είναι μέσα σε μυστήριο, και που είναι κρυμμένη, τη σοφία που την προόρισε ο Θεός, πριν από τους αιώνες, για δόξα δική μας, και που δεν τη γνώρισε κανένας από τους άρχοντες τούτου του κόσμου (δηλ. τους σοφούς της κοσμικής σοφίας), και που ξεσκεπάζει αυτά που, κατά τη Γραφή, δεν τα είδε μάτι, και που δεν τ’ άκουσε αυτί, και που δεν ανεβήκανε στην καρδιά κανενός ανθρώπου, εκείνα που ετοίμασε ο Θεός για κείνους που τον αγαπούνε.Αλλά σε μας τα φανέρωσε ο Θεός με το Πνεύμα του το άγιο.
Επειδή, το άγιο Πνεύμα όλα τα ερευνά, και τα βάθη του Θεού.Γιατί, ποιος άνθρωπος γνωρίζει το μέσα του ανθρώπου, παρά μονάχα το πνεύμα του ανθρώπου που είναι μέσα στον άνθρωπο; Έτσι και τα μυστήρια του Θεού δεν τα γνωρίζει κανένας παρά μονάχα το Πνεύμα του Θεού.
Κι’ εμείς δεν επήραμε το πνεύμα του κόσμου (δηλ. τη φιλοσοφία και την κοσμική γνώση), αλλά το Πνεύμα του Θεού, για να γνωρίσουμε όσα χάρισε σε μας ο Θεός.Κι’ αυτά (τα χαρίσματα) δεν τα εκφράζουμε με τα λόγια που διδάσκεται η ανθρώπινη σοφία, αλλά με λόγια που διδάσκει το άγιο Πνεύμα, μιλώντας σε πνευματικούς ανθρώπους με πνευματικόν τρόπο.
Πλην, ο άνθρωπος που έχει την σαρκική γνώση (τον ορθολογισμό), δεν παραδέχεται όσα διδάσκει το Πνεύμα του Θεού, γιατί τα νομίζει για ανοησίες, και δεν είναι σε θέση να καταλάβει πως ανακρίνεται πνευματικά. Ο πνευματικός όμως άνθρωπος, ανακρίνει κάθε άνθρωπο, ενώ αυτός από κανέναν δεν ανακρίνεται».Η απιστία υπήρχε πάντα.
Μα σήμερα, με την αποτρόπαια ματαιοδοξία που μας τρώγει, την επιδείχνουμε σαν να μας δίνει τη μεγαλύτερη αξία.Όποιος έχει πίστη στον Θεό και στην αλήθεια που φανέρωσε, είναι καταφρονεμένος, σαν στενόμυαλος κι’ ανόητος, και τραβά πάνω του όλα τα περιγελάσματα.
Λογαριάζεται για “βλαμμένος” από τον πολύν κόσμο, μάλιστα από τον κόσμο που ξέρει να τα καταφέρνει στη ζωή, να «πετυχαίνει», να βγάζει λεφτά, να καλοπερνά, να μη δίνει πεντάρα για τίποτα, κατά το ρητό που λέγει: «Φάγωμεν και πίωμεν, αύριον γαρ αποθνήσκομεν».Για τούτο, χρειάζεται να έχει θάρρος και να περιφρονά την εκτίμηση του κόσμου και το υλικό συμφέρον του, όποιος λέγει πως έχει πίστη στον Θεό.
Ενώ εκείνον που καυχιέται πως δεν πιστεύει σε τίποτα, α’) Τον έχει ο κόσμος σε μεγάλη υπόληψη και σεβασμό, μάλιστα όσο περισσότερο άπιστος λέγει πως είναι, τόσο περισσότερη είναι η εκτίμηση και ο σεβασμός που φανερώνει ο έξυπνος και σοβαρός κόσμος στο πρόσωπό του. Ο τέτοιος άνθρωπος είναι συνοφρυωμένος, με λίγα και βαρειά λόγια, αράθυμος κι’ απότομος, «θετικός άνθρωπος», « γερό μυαλό».
β’) Όλα του έρχουνται βολικά, και δεν σκοτίζεται, δεν στενοχωριέται για τίποτα. Δεν έχει ευθύνες και ζαλούρες: Εδώ κάτω, λέγει, είναι η Κόλαση κι’ ο Παράδεισος. Η ζωή είναι για να την απολαβαίνουνε οι έξυπνοι.
Οι κοιμισμένοι κι’ οι αφιονισμένοι ας πεθάνουνε».
Εξ άλλου, δεν υπάρχει πιο εύκολο πράγμα από το να κάνεις τον άπιστο! Πατάς ένα μονάχα κουμπί, κι’ όλα σου έρχονται βολικά. Ο διάβολος είπε στον Χριστό: Πέσε, προσκύνησέ με, και θα γίνουνε οι πέτρες ψωμιά, «οι λίθοι άρτοι».Λέγει λοιπόν ο έξυπνος :
«Να κάθεσαι, άνθρωπος με τετρακόσα μυαλά, να χάνεις τον καιρό σου με χαζομάρες, σαν τις γρηές, με θεούς, με κόλαση και με παράδεισο, με καντήλια, με θυμιατά, με δισκοπότηρα, με παπάδες και με καλόγρηες! Και σε ποια εποχή; Στην εποχή μας, που η επιστήμη στέλνει ανθρώπους στους πλανήτες! Ακούς, φίλε μου, βλακεία που έχει αυτός ο κόσμος;».
Αυτά λένε για τους πιστούς οι έξυπνοι και οι τιμημένοι τούτου του κόσμου, και τους χειροκροτούνε οι πολλοί, που τους έχουνε για φρόνιμους σε όλα, επειδή δεν κυνηγάνε ίσκιους, αλλά έχουνε μυαλό γερό, και επιτυχαίνουνε σε ότι καταπιαστούνε.Ναι! Επιτυχαίνουνε, γιατί, μ’ έναν λόγο, η απιστία είναι «η πλατεία πύλη και ευρύχωρος οδός», που δεν πιστεύουνε πως είναι «η απάγουσα εις την απώλειαν», όπως είπε ο Χριστός, αλλά «εις την επί γης ευδαιμονίαν».
Ενώ η πίστη είναι «η στενή πύλη και τεθλιμμένη οδός», που δεν πιστεύουνε πως είναι «η απάγουσα εις την ζωήν», αλλά «εις την επί γης δυστυχίαν και περιφρόνησιν». «Πολλοί εισίν οι εισερχόμενοι διά της πλατείας πύλης» κατά τον λόγο του Κυρίου, « και ολίγοι εισιν οι ευρίσκοντες την στενήν πύλην».Όλοι οι άπιστοι λένε πως αν βλέπανε ένα θαύμα, θα πιστεύανε.
Μα η πίστη δεν έρχεται με τη βία, αλλά με τη συγκατάθεση της ψυχής.
Γι’ αυτό σε όσους ζητάνε θαύμα για να πιστέψουνε, δεν δίνεται, κατά τον λόγο που είπε ο Χριστός στους Φαρισαίους: «Γενεά πονηρά και μοιχαλίς σημείον επιζητεί και σημείον ου δοθήσεται αυτή».Αλλά και θαύμα να δει ένας άπιστος, η υπερηφάνεια δεν τον αφήνει να πιστέψει, για να μη φανεί ευκολόπιστος και καταφρονεθεί.
Πριν καιρό έγραψα με συντομία πέντε- έξη άρθρα για τα θαύματα που γίνουνται σ’ ένα χωριό της Μυτιλήνης, με τον τίτλο «Φρικτά μυστήρια». Πολλοί αναγνώστες συγκινηθήκανε στο έπακρο, ιδίως οι ταπεινοί κι’ αγράμματοι άνθρωποι, «τα μωρά του κόσμου και τα εξουθενημένα».
Οι έξυπνοι όμως κι’ οι τετραπέρατοι δεν δώσανε σημασία, και κάποιοι απ’ αυτούς με περιγελάσανε και μου γράψανε πως λέγω ανοησίες.Αλλά, «Θεός ου μυκτηρίζεται».
Από τότε ως τα σήμερα τα θαύματα δεν πάψανε, κι ολοένα γίνουνται πυκνότερα και τρομαχτικώτερα.
Οι άνθρωποι που τα βλέπουνε μου τα γράφουνε με όλα τα καθέκαστα, κι απ’ αυτά κάνω ένα βιβλίο που θα είναι σαν πυρωμένο σίδερο για τις άπιστες γλώσσες (Πρόκειται για το βιβλίο «Σημείον μέγα» που εξέδωσε ο « Αστήρ»).
Αυτόν τον καιρόν γίνουνται ανασκαφές, για να βρεθεί η αρχαία εκκλησία με τα λείψανα εκείνων που φανερώνονται ολοζώντανοι μπροστά στους απλούς ανθρώπους, στον ύπνο και στον ξύπνο τους, καθώς κι εικόνες και τα’ άλλα κειμήλια.
Θα είχανε βρεθεί όλα, και θα ξεσκεπαζότανε γρήγορα ολότελα αυτός ο φοβερός κρατήρας, που θα σάρωνε τους άπιστους με την αγιασμένη λάβα του, αν υπήρχανε περισσότερα μέσα στα χέρια των φτωχών ανθρώπων που σκάβουνε με μια πίστη που είναι σαν φωτιά.
Μα, όπως και να είναι, με τη χάρη του Θεού «την τ’ ασθενή θεραπεύουσαν και τα ελλείποντα αναπληρούσαν», θα βγάλουνε σε καλό τέλος το βλογημένο αυτό έργο, και θα θριαμβέψει η ακατάλυτη πίστη μας, και θα ακουστεί ως τα πέρατα του άπιστου κόσμου η βροντερή φωνή:«Τις Θεός μέγας ως ο Θεός ημών; Συ ει ο Θεός ο ποιών θαυμάσια μόνος!».
Πηγή:
apantaortodoxias.blogspot.com
blogs.sch.gr/kantonopou/2009/06/24/%CF%86-

2ο Συνέδριο «Η Ελλάδα στον Κόσμο: Βυζαντινές Σπουδές»


Το 2ο Συνέδριο του Δήμου Αθηναίων «Η Ελλάδα στον Κόσμο: Βυζαντινές Σπουδές» θα διεξαχθεί στις 25, 26 και 27 Ιουνίου 2009 στην Αθήνα.
Είναι το δεύτερο ενός Κύκλου Συνεδρίων με τον γενικό τίτλο «Η Ελλάδα στον Κόσμο» που εγκαινίασε ο Δήμαρχος Αθηναίων Νικήτας Κακλαμάνης.
Στόχος
αυτού του Κύκλου Συνεδρίων – που διοργανώνεται με τη συνεργασία του Πολιτισμικού Οργανισμού του Δήμου Αθηναίων και του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής – είναι η προβολή και η πλαισίωση του επιστημονικού έργου που γίνεται ανά τον κόσμο για την Ελλάδα, η δικτύωση των αντίστοιχων επιστημόνων – Ελλήνων και μη – μεταξύ τους και η εκπόνηση ενός τριετούς προγράμματος δράσης που να αφορά τον εκάστοτε τομέα σπουδών που θα είναι και το αντικείμενο του συνεδρίου.
Οι στόχοι και το πρόγραμμα δράσης που θα προκύπτουν από κάθε συνέδριο θα αξιολογούνται ανά τριετία ούτως ώστε να εξετάζεται η πρόοδος που έχει συντελεστεί προς την κατεύθυνση που θα έχει προκύψει από το συνέδριο.
Πρόγραμμα συνεδρίου
Περισσότερες πληροφορίες στην ιστοσελίδα byzantinesspoudes.elladastonkosmo.gr
Live Web Casting - Απευθείας Μετάδoση Συνεδρίου μέσω Web

Γιαγιά γέννησε τα δίδυμα εγγόνια της


Η πρώτη παρένθετη μητέρα στην Ελλάδα έφερε στον κόσμο τα παιδιά της κόρης της
«Του παιδιού μου το παιδί είναι δυο φορές παιδί μου» λέει η λαϊκή ρήση. Πόσο μάλλον όταν η γιαγιά κυοφορεί και γεννά τα εγγόνια της. Αυτό συνέβη το περασμένο Σάββατο στη Β' Μαιευτική και Γυναικολογική Κλινική του Αρεταίειου Νοσοκομείου, όπου μια 50χρονη γυναίκα έφερε πρόωρα στη ζωή τα δίδυμα εγγόνια της. Σύμφωνα με τον διευθυντή της Κλινικής, καθηγητή Γυναικολογίας κ. Γ. Κρεατσά, η παρένθετη μητέρα κυοφόρησε τα τέκνα της κόρης της καθώς η θυγατέρα της γεννήθηκε χωρίς μήτρα και χωρίς κόλπο παρά μόνο με ωοθήκες (πάσχει από το σύνδρομο Ροκιτάνσκι).
Πρόκειται για την πρώτη γέννηση παιδιών στην Ελλάδα με παρένθετη μήτρα, από μητέρα η οποία δεν διέθετε κόλπο και μήτρα- ανάλογοι τοκετοί έχουν γίνει μόνο τρεις στις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλοι τρεις στη Βρετανία. Γεννήσεις με δανεική μήτρα έχουν γίνει πολλές τόσο στο εξωτερικό όσο και στη χώρα μας.
Χθες σε συνέντευξη Τύπου η παρένθετη μητέρα δήλωσε ότι ήταν δική της, και όχι της κόρης της, η ιδέα να προχωρήσουν στο πρωτοποριακό για τη χώρα μας εγχείρημα. Είχαν βέβαια και οι δύο τη στήριξη και τη συμπαράσταση του πατέρα των διδύμων. Ωστόσο δεν θέλουν να δημοσιευθούν περισσότερα στοιχεία για την οικογένειά τους καθώς προέρχονται από μια μικρή επαρχιακή πόλη. Γι΄ αυτόν τον λόγο άλλωστε η παρένθετη μητέρα απομονώθηκε για επτά μήνες από τον περίγυρό της ώστε να μην αντιληφθεί κανείς ότι κυοφορεί τα παιδιά της κόρης της. «Εγώ μόνο ξέρω τι τράβηξα επτά μήνες που έμενα σε νοικιασμένο διαμέρισμα στην Αθήνα» είπε η 50χρονη γιαγιά.
Τα δύο μωρά
- ένα αγοράκι βάρους 1.950 γραμμαρίων και ένα κοριτσάκι 1.760 γραμμαρίων- γεννήθηκαν πρόωρα έπειτα από κύηση 32 εβδομάδων με καισαρική τομή. Και αυτό διότι η παρένθετη μητέρα παρουσίασε προεκλαμψία, μια σοβαρή παθολογική κατάσταση που παρουσιάζεται κατά την κύηση. Τα δίδυμα νοσηλεύονται στην εντατική μονάδα του νοσοκομείου χωρίς να διατρέχουν κίνδυνο.
Η βιολογική μητέρα των διδύμων διεγνώσθη στην εφηβεία ότι πάσχει από σύνδρομο Ροκιτάνσκι. «Είχε ωοθήκες, δεν εκδήλωνε ωστόσο έμμηνο ρύση εξαιτίας της έλλειψης μήτρας» επεσήμανε χθες ο κ. Κρεατσάς. Ετσι ήταν βέβαιο πως δεν μπορούσε να τεκνοποιήσει.
Κατ΄ αρχάς οι επιστήμονες την υπέβαλαν σε πλαστική ώστε να διαμορφωθεί κόλπος, με στόχο να έχει φυσιολογικές σεξουαλικές επαφές- στο ίδιο νοσοκομείο έχουν πραγματοποιηθεί στο διάστημα των τελευταίων 18 ετών περί τις 200 ανάλογες επεμβάσεις.
Επόμενο βήμα όπως τόνισαν οι μαιευτήρες- γυναικολόγοι κκ. Κώστας Πάντος και Ευθύμιος Δεληγεώρογλου ήταν η εξωσωματική γονιμοποίηση και η εμβρυομεταφορά στη δανεική μήτρα της παρένθετης μητέρας και γιαγιάς- αφού πρώτα έλαβαν έγκριση από την αρμόδια δικαστική αρχή. Όπως επεσήμανε ο καθηγητής κ. Δεληγεώρογλου, «ο συγκεκριμένος τοκετός δίνει την ελπίδα της μητρότητας και σε πολλές άλλες γυναίκες με συγγενείς διαμαρτίες του γενετικού συστήματος αυτού του τύπου. Είναι ωστόσο απαραίτητο οι έφηβες να υποβάλλονται εγκαίρως σε εξετάσεις, ιδίως όταν παρουσιάζονται ανησυχητικά φαινόμενα, όπως είναι η αδικαιολόγητη απουσία έμμηνου ρύσης».
Πηγή: ΒΗΜΑ- 25/06/2009
===============================================
ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΓΓΕΝΙΚΗ ΣΧΕΣΗ ΠΑΙΔΙΩΝ – ΜΗΤΕΡΑΣ – ΠΑΤΕΡΑ –ΓΙΑΓΙΑΣ - ΠΑΠΠΟΥ;

Πολύτεκνοι Εκπαιδευτικοί Λάρισας: Και στο Δημοτικό η Σεξουαλική Διαπαιδαγώγηση;


Όχι στη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση


Το Τοπικό Συμβούλιο Πολυτέκνων Εκπαιδευτικών Λάρισας σε ανακοίνωσή του σημειώνει πως "διαφωνεί με την επιχειρούμενη εισαγωγή στο Δημοτικό Σχολείο του μαθήματος της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης".
Ωραίο «φρούτο»κι αυτό της Νέας Εποχής. Ως γονείς εκπαιδευτικοί και μάλιστα πολύτεκνοι, δεν θα επιτρέψουμε στον κάθε «ειδικό» σεξολόγο ασυνείδητα ή συνειδητά να «ταΐζει» τις τρυφερές ψυχές των παιδιών μας με προβληματισμούς ανώτερους ή άσχετους από τα παιδικά τους ενδιαφέροντα.
Είναι άκαιρη, αντιδεοντολογική και αντιπαιδαγωγική η πρόωρη ενημέρωση των μικρών παιδιών σε θέματα και προβλήματα που αδυνατούν να τα επεξεργαστούν ώριμα και σοβαρά μέσα τους όπως γράφει πολύ σωστά ο πανοσ. αρχιμ. Σαράντης Σαράντος.
Κάνουμε θερμή έκκληση στο ΥΠΕΠΘ να ανακαλέσει την απόφασή του για τη διδασκαλία του εν λόγω μαθήματος στο Δημοτικό Σχολείο
διότι, εκτός των άλλων θα επιφέρει διάσπαση στη σχολική κοινότητα μεταξύ των φορέων της (γονέων, δασκάλων, κ.λ.π). Ας θυμηθούμε την υπόθεση με την Ιστορία όταν υπουργός στο ΥΠΕΠΘ ήταν η νυν ευρωβουλευτής κ. Γιαννάκου.
Ο κάθε υπουργός Παιδείας θα «χρεώνεται» και με ένα πρόβλημα που έρχεται σε αντίθεση με την παράδοση αυτού του Έθνους;
Το Τοπικό Συμβούλιο Πολυτέκνων Εκπαιδευτικών (Παράρτημα της ΠΕΕΠ) προγραμματίζει για το προσεχές σχολικό έτος 2009-2010 εκδηλώσεις με έγκριτους Πανεπιστημιακούς δασκάλους σε θέματα όπως το προκείμενο και όχι μόνο.
Και κάτι ακόμη: Στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, γιατί να μην τεθεί στο τραπέζι η ανάγκη ύπαρξης, αν όχι μαθήματος αλλά σημαντικής αναφοράς στο θέμα δημογραφικό; Να μια πρόταση προς το ΥΠΕΠΘ για επεξεργασία» καταλήγει η ανακοίνωση του Συλλόγου.

'Ελευθερία Λάρισας 25-06-2009
Πηγή: Πολύτεκνοι Εκπαιδευτικοί Λάρισας

26 Ιουν 2009

Μαθήματα Σεξουαλικής Αγωγής στο Πανεπιστήμιο της Β. Καρολίνας


Πληρώνουν τις μαθήτριες 1 δολάριο τη μέρα για να μη μείνουν έγκυες

Το πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας έχει ξεκινήσει
ένα πρόγραμμα «επιβράβευσης» κοριτσιών από 12 έως 18 ετών για να μη μείνουν έγκυες.
Οι κοπέλες θα πρέπει μια φορά τη βδομάδα να παρακολουθούν ένα 90λεπτο σεμινάριο ...σεξουαλικής αγωγής και για το πώς πρέπει να παίρνουν προφυλάξεις.
Κάθε βδομάδα παίρνουν και από 7 δολάρια. Σε ένα χρόνο δηλαδή τα κορίτσια που θα μπουν σε αυτό το πρόγραμμα θα παίρνουν 365 δολάρια για να παραμείνουν χωρίς παιδί.
Πηγή: troktiko
============================================
Βάζουν ιδέες !
Λέτε και στην Ελλάδα με τη διδασκαλία της Σεξουαλικής Αγωγής από το δημοτικό που προωθούν διάφοροι κύκλοι, σε λίγο να χρειάζεται να πληρώνουν τα παιδιά για «επιβράβευση»;

ΕΠΕΙΓΟΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ


Ἀπαλλαγή; Ὄχι, δέ θά πάρω...
Ὄχι δέ θά πάρω ἀπαλλαγή, κι ἄς προσπαθεῖς ἀπό καιρό νά μέ πείσεις.
«Σέ συμφέρει» μοῦ λές, «ἕνα μάθημα λιγότερο, στήν Γ΄ Λυκείου, σκέψου το».
Τό σκέφθηκα, φίλε, καί δηλώνω ὑπεύθυνα τούς λόγους τῆς συγκεκριμένης ἐπιλογῆς μου κι ἄς θεωροῦνται «προσωπικά δεδομένα».
Ὄχι, δέ θά πάρω ἀπαλλαγή, γιατί...
Γιατί εἶμαι Ἄνθρωπος. Ὄν ξεχωριστό ἀπ' ὅλα τ' ἄλλα, πού μπορεῖ νά σκέπτεται, ν' ἀναρωτιέται ἀπό ποῦ ἔρχεται καί ποῦ πηγαίνει, ν' ἀναζητᾶ καί νά γνωρίζει τόν Δημιουργό του. Μέ ἐνδιαφέρει αὐτή ἡ διαχρονική πανανθρώπινη κίνηση πρός τό ὑπερβατικό, πού ὅπως μαθαίναμε πέρυσι, στήν Β΄ Λυκείου, δημιούργησε τίς θρησκεῖες καί ἀποδεικνύει τή θεϊκή καταγωγή μας.
Ὄχι, δέ θά πάρω ἀπαλλαγή, γιατί...
Γιατί εἶμαι Χριστιανός Ὀρθόδοξος, καί θέλω νά μαθαίνω γιά τή μοναδικῆς σημασίας κίνηση τῆς ἄπειρης ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρός τόν κόσμο. Ἡ ἄμεση ἀποκάλυψή Του στό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, φανέρωσε ποιός εἶναι ὁ μόνος ἀληθινός Θεός, τί ἔκανε γιά μένα καί τί ζητᾶ ἀπό μένα, γι' αὐτό νοιώθω νά μέ ἀφορᾶ ἀπόλυτα.
«Μᾶς ἔκαναν Χριστιανούς χωρίς νά μᾶς ρωτήσουν», λές. Ὅμως ἔρχεται... ὥρα γιά τό προσωπικό μας «ναί» στό Θεό. Καί τότε θέλω νά γνωρίζω τί ἐπιλέγω, τί πιστεύω. Κι ἐσύ πού τόν τελευταῖο καιρό λές καί ξαναλές πώς εἶσαι ἄθεος, ξέρεις τί...( λές ὅτι) δέν πιστεύεις;
Κι ὅταν κι ἐσύ κι ἐγώ θά δεχθοῦμε πρόσκληση γιά μιά διάλεξη σχετική... «μέ τήν ἐσωτερική ψυχολογία» ἤ «τή μετενσάρκωση», θά καταλάβουμε πώς μᾶς προσκαλεῖ μιά παραθρησκευτική αἱρετική ὁμάδα, πού ψάχνει γιά ὀπαδούς-θύματα; Χρειάζεται ἐνημέρωση γιά τά σύγχρονα παραθρησκευτικά φαινόμενα καί δέ θά διαφωνήσεις ὅτι τά Θρησκευτικά μᾶς τήν προσφέρουν.
Θέλω, λοιπόν, νά παρακολουθῶ Θρησκευτικά γιά ὅλους αὐτούς τούς λόγους καί γιά ἕναν ἀκόμα...
Γιατί εἶμαι Ἕλληνας. Καί – δέ σοῦ τό κρύβω – ντρέπομαι νά βλέπω τόσους ἀλλοδαπούς, ἀλλόθρησκους καί ἑτερόδοξους συμμαθητές μου, νά παρακολουθοῦν μέ ἐνδιαφέρον τό μάθημα. Τί ἀναζητᾶ καί τί βρίσκει ἡ ψυχή τους ἐκεῖνοι τό ξέρουν. Ἐκτός ὅμως ἀπό αὐτό, γνωρίζοντας τό Χριστιανισμό μποροῦν νά κατανοοῦν καί νά ἀξιολογοῦν τήν παγκόσμια πολιτιστική ἐξέλιξη σ' ὁλόκληρη τήν μετά Χριστόν ἐποχή.
Εἶμαι Ἕλληνας καί στό Ἑλληνικό σχολεῖο πάντα διδασκόταν αὐτό τό μάθημα*. Πίστευαν, ὅπως διάβαζα τίς προάλλες, πώς «πολιτεία πού δέν ἔχει βάση της τή χριστιανική παιδεία εἶναι οἰκοδομή πού χτίζεται χωρίς ἀσβέστη καί νερό» καί πώς «στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία χρωστοῦμε οἱ σημερινοί Γραικοί τήν ὕπαρξή μας**».
Αὐτό ἀκριβῶς πιστεύουν κι ἐκεῖνοι πού ἔμμεσα προσπαθοῦν νά βγάλουν τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ἀπό τό σχολικό μας πρόγραμμα. Περιορίζουν ὕπουλα τή θρησκευτική παιδεία μας, γιατί θέλουν νά χάσουμε τήν Ὀρθόδοξη κι Ἑλληνική ταυτότητά μας. Θά ἀναλάβουν στή συνέχεια ἐκεῖνοι νά μᾶς ἐκδώσουν ἄλλη, μέ τήν ὑπογραφή τῶν μηχανισμῶν τῆς παγκοσμιουποιούμενης κοινωνίας καί χωρίς τά στοιχεῖα τοῦ προσώπου πού τήν κατέχει. Τοῦ προσώπου μας.
Εἶμαι Ἕλληνας, Ὀρθόδοξος Χριστιανός, εἶμαι Ἄνθρωπος. Καί δέν ἀποφασίζω νά χάσω τόν ἑαυτό μου, γιά νά κερδίζω λίγο χρόνο. Πού οὐσιαστικά δέν τόν κερδίζω, ἀφοῦ χάνω τό νόημα καί τόν σκοπό τῆς ζωῆς.

Ἕνας συμμαθητής σου

———————
* Στό πρόγραμμα τῶν πρώτων σχολείων μετά τήν ἀπελευθέρωση, ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας συμπεριέλαβε ὡς ὑποχρεωτικό τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν.

** Ἀδ. Κοραής

(Περιοδικό «Προς την ΝΙΚΗΝ» τεύχος Νοεμβρίου 2008)

Oι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η φωτογραφία μου
Για επικοινωνία : Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: aktinesblogspot@gmail.com