31 Δεκ 2016

2017. Ἀναμένουμε καὶ προσμένουμε

Καινούργιος χρόνος μπροστά μας. Ἀνέτειλε τὸ ἔτος 2017. Ἀποχαιρετίσαμε τὸ 2016 καὶ τὸ στοιβάξαμε στὰ προηγούμενα χρόνια, στὸ παρελθόν. Ὑποδεχθήκαμε τὸ 2017 χαρούμενοι, μὲ ἐλπίδα καὶ προσδοκία ὅτι θὰ εἶναι καλύτερο ἀπὸ τὰ προηγούμενα. Ὅτι θὰ εἶναι εἰρηνικό, δημιουργικό, γεμάτο ἀπὸ τὶς εὐλογίες τοῦ Θεοῦ γιὰ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους σὲ ὅλα τὰ πλάτη καὶ τὰ μήκη τῆς γῆς.

Αὐτὸς ὁ χρόνος, ὅπως τὸν ζοῦμε οἱ πιστοὶ Χριστιανοὶ μέσα στὸ φῶς τῆς ἀλήθειας τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου, ἔχει μεγάλη, ἀνεκτίμητη ἀξία. Κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ζωῆς μας ἐδῶ στὸν κόσμο πραγματώνεται ἡ σωτηρία, ὁ ἁγιασμός μας. Ὡς συν­ειδητὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ γνωρίζουμε ὅτι ἡ ζωή μας ἐδῶ εἶναι προετοιμασία γιὰ τὴν αἰωνιότητα.
Γνωρίζουμε δηλαδὴ πρῶτα ἀπ᾿ ὅλα ὅτι στὴν καρδιὰ τοῦ καθενός μας ἐδῶ στὴ γῆ πρέπει νὰ καρποφορήσει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ὥστε νὰ μορφωθεῖ ὁ Χριστὸς μέσα μας.
Ὅπως ἀκριβῶς τὸ περιγράφει ἡ γνω­στὴ παραβολὴ τοῦ Σπορέως, ποὺ λέ­­ει ὅτι οἱ σπόροι ποὺ ἔπεσαν στὴν εὔ­φορη γῆ συμβολίζουν «τοὺς ἀνθρώπους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι μὲ καρδιὰ καλοπροαί­ρετη, εὐθεία καὶ ἀγαθὴ ἄκουσαν τὸν λό­γο, τὸν κρατοῦν σφιχτὰ μέσα τους καὶ καρποφοροῦν τὶς ἀρετές, δείχνοντας ὑ­πομονὴ καὶ καρτερία στὶς θλίψεις, στοὺς πειρασμοὺς καὶ σ᾿ ὅλα τὰ ἐμπόδια ποὺ συναντοῦν στὴν ἄσκηση τῆς πνευματικῆς ζωῆς» (Λουκ. η΄ 15).
Νὰ γίνει δηλαδὴ αὐτὸ ποὺ λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στοὺς Χριστιανοὺς τῆς Γαλατίας, ὅταν τοὺς ὑπενθυμίζει τοὺς κόπους στοὺς ὁποίους ὑποβάλλεται, γιὰ νὰ μπορέσει νὰ συντελέσει στὸ νὰ μορφωθεῖ ὁ Χριστὸς μέσα τους: «τεκνία μου, οὓς πάλιν ὠδίνω, ἄχρις οὗ μορφωθῇ Χριστὸς ἐν ὑμῖν!»· παιδάκια μου, ποὺ σᾶς ἀναγέννησα πνευματικὰ καὶ ποὺ ξαναδοκιμάζω τώρα πόνους καὶ ὠδίνες γιὰ τὴν ἀναγέννησή σας, μέχρι νὰ σχηματισθεῖ μέσα σας ὁ χαρακτήρας καὶ ἡ μορφὴ τοῦ Χριστοῦ! (Γαλ. δ΄ 19). Αὐτὸ εἶναι τὸ πρῶτο ποὺ ἀντιλαμβανόμαστε οἱ πιστοὶ ὡς χρέος μας στὸν καινούργιο χρόνο.
Τὸ δεύτερο εἶναι τὸ νὰ γεμίσει ἡ καρδιά μας ἀπὸ τὴν παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὁ πραγματικὸς πιστὸς κατανοεῖ τὸν καιρὸ τοῦ παρόντος κόσμου ὡς ἕνα ἄλλο «ὑπερῷον» τῆς Ἱερουσαλήμ, στὸ ὁποῖο οἱ Ἀπόστολοι δέχθηκαν «τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ Πατρός», τὸ Ἅγιο Πνεῦμα.Þ
Ἐκεῖνοι κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκο­στῆς εἶδαν μὲ τὰ μάτια τους νὰ διαμοιράζονται σ᾿ αὐτοὺς γλῶσσες σὰν τὶς φλόγες τῆς φωτιᾶς, καὶ στὸν καθένα τους κάθισε ἀπὸ μία γλώσσα. Πλημμύρισε τὸ ἐσωτερικό τους μὲ Πνεῦμα Ἅγιο (βλ. Πράξ. α΄ 4, β΄ 1-3). Καὶ ὁ πιστὸς Χριστιανὸς ἀναμένει στὸ «ὑπερῷον» τοῦ παρόντος κόσμου, τὴν Ἐκκλησία, συμμετέχοντας στὰ ἅγια Μυστήρια, τὴ θεία Λατρεία καὶ ὅλα τὰ ἄλλα μέσα τῆς Χάριτος, νὰ πληρωθεῖ ὁ ἐσωτερικός του κόσμος ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο.
Τὸ τρίτο ποὺ συνειδητοποιοῦμε οἱ πιστοὶ ὡς χρέος μας στὸν καινούργιο χρόνο εἶναι τὸ ὅτι ἡ παράταση τῆς ζωῆς μας σ᾿ αὐτὸ τὸν κόσμο εἶναι καὶ χρόνος προσ­­μονῆς. Προσμένουμε «τὴν μακαρίαν ἐλ­πίδα καὶ ἐπιφάνειαν τῆς δόξης τοῦ μεγάλου Θεοῦ καὶ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ»· περιμένουμε μὲ χαρὰ τὴ μακαριότητα ποὺ ἐλπίζουμε καὶ τὴ φανέρωση τῆς δόξας τοῦ μεγάλου Θεοῦ καὶ Σωτῆρος μας, τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ (Τίτ. β΄ 13). Γι᾿ αὐτὸ μὲ τὴ βοήθεια τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ νὰ προσπαθοῦμε, μὲ ἐπιμελὴ πνευματικὸ ἀγώνα, νὰ ἀρνηθοῦμε τὴν ἀσέβεια καὶ τὶς ἐπιθυμίες τοῦ μάταιου καὶ ἁμαρτωλοῦ αὐτοῦ κόσμου· νὰ ζήσουμε σ᾿ αὐτὸ τὸν κόσμο μὲ ἐγκράτεια στὴ ζωή μας, μὲ δικαιοσύνη πρὸς τοὺς γύρω μας ἀνθρώπους καὶ μὲ εὐσέβεια πρὸς τὸν Θεό (Τίτ. β΄ 11-12).
Ἰδιαίτερα στὴν ἀρχὴ κάθε καινούργιου χρόνου στοχαζόμαστε καὶ προβληματιζόμαστε γιὰ τὴ ζωή μας, ποὺ ξεδιπλώνεται μέσα στὸ χρόνο. Ὁ χρόνος εἶναι μυστήριο. Ἐνῶ τὸν θεωροῦμε γνωστὸ καὶ αὐτονόητο, ὅταν θελήσουμε νὰ τὸν περιγράψουμε, νὰ καθορίσουμε τὴ φύση του ἢ νὰ τὸν ἑρμηνεύσουμε, δυσκολευόμαστε ἢ καὶ ἀδυνατοῦμε.
Ὅμως, ἂν καὶ δὲν τὸν κατανοοῦμε στὴ φύση του, μποροῦμε νὰ τὸν ἐκμεταλλευθοῦμε:
Νὰ ἐπιδιώκουμε νὰ καρποφορήσει μέσα μας ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ.
Νὰ ἀναμένουμε νὰ ἔλθει μέσα στὸ «ὑ­περῷον» τῆς ψυχῆς μας ἡ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Καὶ νὰ ἀγωνιζόμαστε, προσμένοντας «τὴν μακαρίαν ἐλπίδα καὶ ἐπιφάνειαν τῆς δόξης τοῦ μεγάλου Θεοῦ καὶ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ», ὥστε νὰ ἀξιωθοῦμε νὰ ἀποβιβαστοῦμε στὴν ἀπεραν­τοσύνη τῆς αἰωνιότητας, ἀφοῦ «ἡμῶν τὸ πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει» (Φιλιπ. γ΄ 20).
«Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν... ὁ ἐν τῇ ἀφάτῳ σου μακροθυμίᾳ καταξιώσας ἡμᾶς εἰς νέον ἐνιαυτὸν εἰσελθεῖν· αὐτός, πανάγαθε Δέσποτα... δὸς ἡμῖν ἐν εἰρήνῃ καὶ ὁμονοίᾳ βεβαίᾳ τὸν κύκλον αὐτοῦ διελθεῖν, τῷ στεφάνῳ τῆς δόξης τῶν ἀρετῶν κοσμουμένους, τῷ φωτὶ τῶν ἐντολῶν σου εὐσχημόνως ὡς ἐν ἡμέρᾳ καλῶς ὁδεύ­οντας» (Εὐχὴ τῆς Δοξολογίας στὴν ἀρχὴ τοῦ νέου ἔτους).
Κύριε, ἐνίσχυσέ μας καὶ βοήθησέ μας κατὰ τὴ νέα αὐτὴ χρονιά.
Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Oι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η φωτογραφία μου
Για επικοινωνία : Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: aktinesblogspot@gmail.com